කාළි [Completed]✅

65📖️

වසර විස්සකට පෙර...

"සතියා උ⁣⁣ඹේ කකුල.."

"අවුලක් නෑ.. ෂේප්.."

"මොකක්ද හු## ෂේප් කියන්නේ.. උඹට ඔහොම සෙල්ලම් කරන්න බෑ.."

"හසිතයා හිතලමයි බං එතනදි මුගේ ඇඟේ හැප්පුනේ.."

කකුලෙ ඇඟිලි එහා මෙහා කරද්දී පවා වේදනාවක් දැනුනාත් මං ඒ ගැන වැඩි අවධානයක් නොදුන්නෙ මගේ ඇස් නතර වෙලා තිබුණේ වතුර බෝතලයක් අතේ තියන් අපි දිහා බලන් මොනවාහරි කියලා හිනාවෙන ධනුකයි උගේ ටීම් එකේ උනුයි ළඟ නිසා..

"සතීෂ.. මොකද කකුල.. ඔයාට සෙල්ලම් කරන්න බෑ වගේද.."

කෝච් අපි ළගට ඇවිත් ඇහුවේ කනස්සල්ලෙන් වගේ.. අද අන්තිම මැච් එක.. මෙච්චර මාස ගානක් ප්‍රැක්ටිස් කරලා මහන්සි වෙලා මම මේක එහෙම ලේසියෙන් අතාරින්න ලෑස්ති නෑ..

"මට අවුලක් නෑ කෝච් සර්.. මෙහෙම නෙමෙයි කකුල එල්ලගෙන හරි මම අද මේක ගහනවා.. මට පරදින්න බෑ.. මං පරදින්නෙත් නෑ.."

මම කියද්දී කෝච් හිනාවෙලා මගේ උරේට තට්ටුවක් දැම්මා..

"ඔන්න ඔය නිසායි මෙයාලා වෙනුවට ඔයා අද ටීම් එකේ කැප්ටන් වෙලා ඉන්නෙ.. කොහොමහරි මට මේක ගොඩදාලා දීපන් කොල්ලො.."

"සැකයක් තියාගන්න එපා කෝච්.. අපි මේක දිනනවා.. මං පරදින්නේ නෑ.. අපේ ටීම් එකට පරදින්න දෙන්නෙත් නෑ.."

විනාඩියක් දෙකක් අපි එක්ක කතා කරපු කෝච් යන්න යද්දී මම වතුර බෝතලයක් අරන් මූණෙ ඉඳන් හලාගත්තෙ වටපිට බලන ගමන් වෙද්දී මම දැක්කා හේෂ් අකිලයාත් එක්ක ග්‍රවුන්ඩ් එක කෙලවරක ඉදන් අපි දිහා බලන් ඉන්නවා..

හෙඩ් ප්‍රිෆෙක්ට් අයියාගෙ බ්ලේසර් එකේ පැත්තක් බැජස් වලින්ම වැහිලා ගිහින්.. හැමතැනකටම ඕක එල්ලගෙන ඉදලා මෙයාට එපා වෙන්නෙ නැද්ද දන්නෙ නෑ.. මගේ මූණෙ හිනාවක් ඇඳුනාත් මං බලාගෙන ඉන්නවා දැකපු එයා මට රැව්වා.. ෂුවර් එකටම දැන් ඔය පුපුරනවා ඇත්තෙ මං කකුලෙ වේදනාව තියන් ආපහු සෙල්ලම් කරනවා කිව්ව නිසා වෙන්න ඕන..