කාළි [Completed]✅

52📖️

වසර විස්සකට පෙර.......

"කොහෙද දැන් තමුසෙ ඔය බඩගාන්නෙ.."

ළිඳෙන් නැත්නම් බාත්රූම් එකෙන් හොඳට නාගන්න පුලුවන්කම තියෙද්දී කවියාටයි අකිලයාටයි මේ හවස ඇල්ලෙන්ම නාන්න ඕන වෙද්දී මාත් උන් එක්ක ආවේ වටපිටාව බලාගන්න තිබුණ ආසාව නිසා..

"මට අ..... ආහ්හ්හ්...."

"හේෂ්ෂ්..."

මාත් එක්ක කතා කරන ගමන් දියසෙවල බැඳුන ගල් දිගේ උඩට නගින්න ගිය හේෂ් කකුල ලිස්සලා ඇල්ල පහළට වැටෙනවා දකිද්දී මට කෑගැස්සුනා..

"බොරුවට නටන්නෙ නැතුව ඉදපන් බං.. ඔතන ඉදන් මෙතනට වැඩි උසක් නෑනේ.. අනික මූ වැටුනෙ වතුරට.. උඹට අවුලක් නෑනෙ අයියෙ.."

කවියා පහළ ඉඳන් මට සද්දෙන් කියද්දී මං ඌටත් රැව්වෙ එහෙම්ම උඩ ඉදන් වතුරට පැනලා හේෂ් ළඟට පීනගෙන එන ගමන්..

"අවුලක් නැති වෙන්න තිබුණා වැටුන වැටිල්ලෙ හැටියට ඔලුව කොහේ හරි වද්දගත්තා නම්.."

කවියාට රවපු මං හේෂ් දිහා බැලුවේ  මරන්න වගේ බැල්මකින් වෙද්දී එයා මගේ ඇස් මග ඇරියා..

"මෙහේ එනවා.."

"ඇයි.."

"හේතු අහන්නේ නැතුව කිව්වාම ළඟට එනවා.. නැත්නම් මං තමුසෙ ළඟට ආවොත් මොකද වෙන්නෙ කියලා අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනේ.."

"උඹ මූව යාලු කරගන්න මෙහේ ඇවිත් ආයෙත් දෙන්නත් එක්ක මරාගන්න ද හදන්නේ.."

"අපේ කතා වලට මැද්දෙන් පනින්නෙ නැතුව පාඩුවේ ඉදපන් සිහින අයියෙ.."

සිහින අපි අතරට එද්දී මගේ හිතේ ඇති උනේ නොරිස්සුමක්..

"සතී.. ඔයා සිහිනට ඔහොම කතා කරන්න එපා.."

"ආ ඇත්ත ද.. දැන් එතකොට මං කොහොමද දන්නෙ නෑ නේද මූට කතා කරන්න ඕන.. "

"සතීෂ.."

"ඕන නෑ සිහින.. මෙයාට දෙයක් කියලා තේරුම් කරන්න පුලුවන් මනුස්සයෙක් නෙමෙයි.. හැමදෙයක්ම වරදවා තේරුම්ගන්න මෙයා වගේ අයගෙන් ඈත් වෙලා ඉන්න එක තමයි හොඳම විසඳුම.. බොරු වලව් මාන්නෙ විතරයි.. තව කෙනෙක්ට ආදරේ කරන්න තියා ගරු කරන්නවත් මෙයා දන්නෙ නෑ.."