කාළි [Completed]✅

59📖️

වසර විස්සකට පෙර....

සමහර මතක මිනිස්සුන්ව නොමරා මරනවා වගේම තමයි තවත් සමහර මතක තියෙනවා මිනිස්සුන්ට හුස්ම අල්ලන් මුලු ජීවිත කාලයක් ජීවත් වෙන්න උදව් කරන..

ඉතිං මම ආයෙත් කියනවා තනි උන හිතක් කියන්නෙම නොමියෙන මතක ගබඩාවක්..

"හේෂ්.."

"හේෂ් අහනවාකෝ.."

"නෑ නෑ මට මුකුත් අහන්න ඕන නෑ.."

මට රවලා එයා ස්කෝලෙ කොරිඩෝ එක දිගේ ඉස්සරහට ඇවිදන් යද්දී මාත් එයාගෙ පස්සෙන් ගියා..

"මිනිස්සුන්ට අමතකවීම් වෙනවානෙ බං.."

"මිනිස්සුන්ට අමතක වෙන්න පුලුවන් ඒත් ඔයාට අමතක වෙන්න බෑ.."

"ඉතිං හත්තිලව්වෙ මට මගේ බර්ත්ඩේ එකත් අමතක වෙන්නෙ.."

"ඔයාගෙ එක අමතක උනාට කමක් නෑ මගේ එක අමතක වෙන්න බෑ.. බෑ කියන්නෙ බෑම තමයි.."

මගින් නතර උන එයා මට රවලා ආයෙත් ගස්සගෙන යන්න යද්දී මං ඒ දිහා බලන් බෙල්ල පිටිපස්ස අතගාන්න ගත්තා.. යකෝ මූ  අහිංසකයි වගේ ඉඳියාට මොකද පුප්පන ගත්තාම හැපින්නියො පරාදයිනෙ.. දැන් ඉතිං මොකද කරන්නෙ.. හිතපං සතී හිතපං.. කොහොමහරි කරලා යාලු කරගන්නත් ඕන නෙ..

දස අතේ කල්පනා කරපු මගේ ඇස් නතර උනේ පිනාගෙ ඔෆිස් එක ඉස්සරහා හිටවලා තිබුණ සුදු රෝස මල් ගහ ළඟ වෙද්දී වටපිට බලපු මං කවුරුත් පේන්න නැති වෙනකම් ඉඳලා ඉක්මනට ඒකෙන් මලක් කඩාගත්තෙ රෝස කටුවකට මගේ ඇඟිල්ල තුවාල වෙලා ලේ බිංදුවක් සුදු පාට මල් පෙත්තක් උඩට වැටෙද්දී..