කාළි [Completed]✅

41📖️

වසර විස්සකට පෙර....

දන්නවාද මේ ලෝකෙ මිනිස්සු ජීවත් කරවන නරකම හැඟීම මොකක්ද කියලා..

ඒ තමයි බලාපොරොත්තු..

මගේ ජීවිතේ මට වැඩි හරියක් තිබුණෙමත් බලාපොරොත්තු වෙද්දී ඒවා කවදාවත් හැබෑ නොවෙන හීන කියලා හිතෙන වාරයක් පාසා මට මගේ ජීවිතේ ගැන වගේම මං ගැනත් අනුකම්පාවක් ඇති වුණා..

සතී එයාගෙ අම්මා ළඟ පොඩි එකෙක් ව⁣ගේ හුරතල් වෙනවා දකිද්දී මට මගේ අම්මාව මතක් වුණා.. ඇයි එයාට බැරි උනේ හැමදාම නැතත් සතියට එක දවසක් එහෙමත් නැත්නම් දවසෙන් එක පැයක් මං වෙනුවෙන් වෙන් කරන්න.. මම හිතන්නේ මට මතක ඇති දවසක මගේ අම්මා එයාගෙ අතින් මට කෑමක් හදලා දීලා නෑ.. එක බත් කටක් කවලා නෑ.. තාත්තා කියලාත් වෙනසක් නෑ.. ඒ දෙන්නාට මම වෙනුවෙන් වෙලාවක් නැත්නම් එයාලාට තිබුණා තව ළමයෙක්වත් හදන්න.. එහෙම උනා නම් අද මට මෙහෙම තනිවෙන්න වෙන්නෙ නෑ..

මගේ හිතේ පුංචිම පුංචි බලාපොරොත්තුවක් ඉතුරු වෙලා තිබුණා කවදාහරි එයාලා මාව තේරුම්ගනී කියලා.. මගේ අම්මා තාත්තා මට නොදීපු ආදරේ මට සතීගෙන් ලැබෙයි කියලා හිතපු වාරවල් පවා අනන්ත තිබුණා.. ඒත් ඒ ඔක්කොම මම ඇස් ඇරගෙන දැකපු ලස්සන හීනයක් විතරයි කියලා තේරෙද්දිත් අදටත් මම ඒ බලාපොරොත්තු වෙනුවෙන් ලෝකෙට පේන්න හිනා වෙලා අමාරුවෙන් උනාත් හුස්ම අල්ලනවා..