කාළි [Completed]✅

මතකාවර්ජන 01📖️

වසර විසි එකකට පෙර දුම්රියේදි හමුවූ ආඩම්බරකාර නොහඳුනන්නා වෙත ලියමි.....

නොහඳුනන්නා..

මම හිතන්නේ දැන් නම් ඒ වචනෙ ඔයාට ගැළපෙන්නෙ නැතුව ඇති..

මොකද ඔයා මගේ ජීවිතේට නොහඳුනන්නෙක් විතරක්ම උනේ අපි ඒ කෝච්චිය ඇතුළෙ ගෙවපු පැය කීපයෙ විතරක්ම නිසා..

හිතුවාටත් වැඩිය හරි ඉක්මනින් වසන්තය ඉවර උනා නේද..

කාලෙකට කලින් නුහුරු හැඟීම් ගොඩක් මැදින් රොබරෝසියන් මල් වැස්සක් පොලව සිපගනිද්දී මම දැක්කා.. මම වින්ඳා.. ඒත් උඹ.....

උඹ දැක්කෙ නෑ..

නෑ සමහරවිට උඹ දකින්නත් ඇති.. ඒත් උඹ විඳින්න බය වුණා..

මට ඕන උනේම උඹේ සුවඳ රොබරෝසියන් මල් අතරට එකතු කරන්න වෙද්දී මම ඉස්සරහට තියන අඩියක් ගානෙම උඹ අඩියක් පස්සට ගත්තා..

උඹ බය වුණා..

මාව විශ්වාස කරන්න..

මගේ අතින් අල්ලගන්න..

ඒ හැමදේකටම වැඩිය උඹ බණ්ඩාර වලව්වෙ ලොකු මැණිකෙට බය උනා..

මගේ අතේ තිබුණ පෑන තත්පර ගානකට නතර වෙද්දී ඈතින් ඇහෙන කෝච්චි හඬට මම ඇහුම්කන් දුන්නා..

බලා හිඳීමම ප්‍රේමයක් කිව්වාට අප්‍රකාශිත හැඟීම් ගොන්නක් හිනාවකින් හංගගෙන ජීවිතේ ගෙවන එක ලේසි නෑ..

අතීත මතකාවර්ජන වලින් හෙම්බත් වෙලා ඉදපු මම ලය පුරවලා ගත්ත වේදනාත්මක හුස්මක් පහත හෙලුවා..

ම්..

ඔයාට මේක තවත් එක කතාවක්..

ඒත් මට...

මටත් එහෙම ද..

කැමති නම් එන්න.. එක පැයකට නතර වෙලා මගෙ මේ කතාව අහගෙන ඉඳලා යන්න............

"මාමා.."

නුහුරු කටහඬක්.. හුරුපුරුදු මූණක්..

හේෂ්..

මගෙ මතකෙ අවුරුදු ගානක අතීතෙට ඇදිලා ගියා..

එක මූණ තියෙන දෙන්නෙක් ඉන්න බැරිකමක් නෑනෙ..

එහෙම හිතලා මම ඒ පොඩි කොල්ලා එක්ක හිනා උනාම එයා මගෙ දිහාට දික් කරේ උණුම උණු කිරි තේ එකක්..