80📖️

8.7K 1.2K 798
                                    

"අනේ මොකක්ද හේෂාන්.. ඔයා මට උදේ ප්‍රොමිස් උනානෙ.."

ඉෂානිගෙ නොරිස්සුම් කටහඬ අනිත් පැත්තෙන් ඇහෙද්දී මම අතින් නළල මිරිකගත්තා..

"⁣මං ඔයාට කිව්වානෙ.. මට හදිසි වැඩක් වැ...."

"මට ඔයාගෙ නිදහසට හේතු වලින් වැඩක් නෑ.. ඔයාට එන්න බැරි නම් කෙලින්ම බෑ කියලා කියන්න.."

"අපි හෙට මීට් වෙමු.. මම අද මේ වැඩේට යන්නම ඕන.."

"හරි දැන් මොකක්ද ඔයාට ඔච්චරටම උවමනාවෙන් යන්න තියෙන ගමන.. මාව මීට් වෙනවටත් වැඩිය වැදගත් ගමන් ඔයාට තියෙනවාද.."

"ඒක ඔයා දැනගන්න ඕන නෑ.."

"ඇයි මං දැනගන්න ඕන නැත්තෙ.. ඔයා මට හොරෙන් වෙන කාවහරි මීට් වෙ........"

"ඉෂානි....... වතාවක් දෙවතාවක් හොඳින් කිව්වාම මාව කේන්ති නොගස්සා අහන්න පුරුදු වෙයන්.. මම කරන කියන හැමදෙයක්ම තමුසෙට කියන්න මං බැඳිලා නෑනෙ.. තමුන්ගෙ සීමාව පනින්න ඇවිත් මට කියලා කන පලාගන්න ලෑස්ති වෙන්න එපා.."

"හේෂ්.. ම....."

"තවත් කතා කරන්න දෙයක් නෑ.. තියනවා ෆෝන් එක.."

එතනින් එහා ඉෂානිට වචනයක්වත් කතා කරන්න ඉඩ නොදුන්න මම කෝල් එක කට් කරලා ෆෝන් එක ඇඳ උඩට විසි කරේ ඇස් පියාගෙන කේන්තිය පාලනය කරගන්න උත්සාහ කරන ගමන්.. ඉස්සර වගේ නෙමෙයි දැන් පොඩි දේටත් හරි ඉක්මනට මං කේන්ති ගත්තා..

තත්පර කීපයක් කාමරේ එහා මෙහා ඇවිදපු මම අල්මාරිය ඇරලා ඇඳුම් අස්සෙ හංගලා තිබුණ පිස්ටල් එක අරන් ඉනේ ගහගන්න හදනවාත් එක්කම ආයෙත් මට කෝල් එකක් එද්දී පිස්ටල් එක කරකවන ගමන් මම කෝල් එකට ආන්සර් කරා..

"හෙලෝ.."

"තව විනාඩි දහයෙන් මම ක්ලබ් එක ඉස්සරහා.."

"හ්ම්.. මම දැන් ගෙදරින් පිටත් වෙන්නම්.."

"පිස්ටල් එපා.."

තේනුල්‍ය කියද්දී මම ඇහිබැමි රැළි කරගත්තේ කුතුහලයෙන්..

"හේතුව.."

"ඇතුළට ගන්න කලින් කාළිගෙ ගෝලයො හැමෝවම චෙක් කරනවා.. ප්‍රශ්නයක් නැතුව ඇතුළට පැනගන්න ඕන නම් ක්ලබ් එකට යන නෝමල් විදිහට ඇදගෙන වරෙන්.."

කාළි [Completed]✅Donde viven las historias. Descúbrelo ahora