කාළි [Completed]✅

08📖️

වසර විස්සකට පෙර..

"හේෂ්.."

කොණ්ඩෙත් අවුල් කරන් හති දාගෙන දුවගෙන ආපු හේෂ් මගේ අතේ එල්ලුනා..

"ඇයි මේ.. හේෂ් මොකද උනේ කියනවා.."

මම හේෂ්ගෙ උරහිස් වලින් අල්ලලා සද්දෙන් අහද්දී බස් හෝල්ට් එකේ ඉදපු අය හැරිලා අපි දිහා බලන්න ගත්තා..

"කෑගහන්න එපා ප්ලීස්.. මිනිස්සු බලාගෙන ඉන්නවා.."

"හරි මම කෑගහන්නෙ නෑ.. මොකද උනේ කියනවාකෝ.."

කවදාවත් නැතුව හේෂ් බය වෙලා අසරණ වෙලා ඉන්නවා දකිද්දී මගේ හිතට දැනුනේ මහ අමුතුම හැඟීමක්.. හරියට එයාව මං ආරක්ෂා කරන්න ඕන එයා දැන් මගේ වගකීමක් කියලායි මට දැනුනේ.. මම දන්නෙ නෑ.. මට ඒක කියාගන්න තේරෙන්නෙ නැහැ..

"සතී.. එයාලා.."

"කවුද එයාලා.. කියන දෙයක් පැහැදිලිව කියනවා හේෂ්.. මට මුකුත් තේරෙන්නෙ නෑ.."

වෙලාව රෑ නමයටත් කිට්ටු වෙලා නිසා පාරේ ලොකුවට වාහන එහා මෙහා යන්නෙ නැති වෙද්දී බස් හෝල්ට් එකටම ඉඳියේ මායි හේෂ්නුයි තව තුන් දෙනෙකුයි විතරක් වුණා.. මම දන්නෙ නෑ ඇයි එයා අද මෙහෙම පරක්කු උනේ කියලා.. අද එයාට ක්ලාස් තියෙන දවසක් නෙමෙයිනේ..

"නිසල්.. එයා.. එයා මට..."

වචන ගලපන ගමන් හේෂ් හති දැම්මා..

ඒත් එක්කම නිසලුයි උගේ අතිජාත මිත්‍රයෝ දෙන්නායිත් එතනට දුවගෙන ආවාත් මාව දැකපු උන් තුන් දෙනාම ෂොක් වුණා..

"පර බල්ලො.. තොට මම හොදින් කිව්වා නේද හේෂ්ගෙන් ඈත් වෙලා ඉදපන් කියලා..."

"සතී එපා.."

මම එහෙම්ම හේෂ්ව අත් ඇරලා උන් ළඟට යන්න හැදුවාත් හේෂ් මගේ අතින් අල්ලලා නතර කරා..

"රණ්ඩුවට යන්න එපා.. ඔයා ඉන්නෙ යුනිෆෝම් එක පිටින්.."