කාළි [Completed]✅

72📖️

වසර විස්සකට පෙර....

"ඒ සතියා.."

"ඔහොම ඉඳපන් බං.. අයියා ඒක හිතලා කිව්වෙ නෑනෙ.."

පුටුව සද්දෙන් පස්සට තල්ලු කරගෙන නැගිටපු මම කේන්තියෙන් එතනින් යන්න යද්දී කවියායි දස්සායි මට කෑගැහුවා..

"බලපන් දැන් හරිනෙ.. උඹත් සතාගෙ හැටි දැන දැනමනෙ ඕකාව අවුස්සගන්නෙ.. පලයන් ඉතිං.. ගිහින් ගුටි කාලා හරි අර යකාගෙ කේන්තිය නිවපන්.."

සිහිනයා හේෂ්ට එහෙම කියනවා මට ලාවට වගේ ඇහෙද්දී මම රෑ කලුවරේම මළගෙදරින් එලියට ඇවිත් පාර දිගේ ටිකක් ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගියේ පාරේ මළ ගෙදරට ආපු කොල්ලො එකා දෙන්නා ඉන්නවා දකිද්දී.. රෑ දොළහට කි⁣ට්ටු වෙලා තිබුණ නිසාද මන්දා වටපිටාවෙ තිබුණ තද කලුවරක්..

වැඩිය කවුරුත් නැති හරියකින් ලයිට් කණුවක් යට නතර උන මම බිම තිබුණ ගලකටත් පයින් ගහලා අත් දෙක ඉනට තියන් ඇස් පියාගත්තේ මාවම සන්සුන් කරගන්න උත්සාහ කරන ගමන් උනාත් ඒකත් හරි නොයද්දී මම ආයෙත් අත් දෙකෙන්ම මගේ කොණ්ඩෙ ඇදගත්තා..

උඹ නිසා මං දවසක පිස්සෙක් වෙලා නතර වෙන්නෙ හේෂ්.. ඇයි යකෝ උඹට බැරි එක තත්පරේකට මගේ මේ හිත තේරුම්ගන්න..

"සතී.."

හේෂ් මගේ දිහාට ඇවිදගෙන එනවා ඇහුනාත් මං හැරිලා නොබලද්දි එයා මගේ නම කියලා කතා කරා..

"මං ඒක වැඩිය හිතලා කිව්වේ නෑ සතී.. මට සමාවෙන්න.."

මගෙන් උත්තරයක් නොලැබෙද්දි මගේ උරේ උඩ අතක් තියපු එයා ආයෙත් එහෙම කිව්වාත් මං ඉඳියේ මට නෙමෙයි ගානට..