කාළි [Completed]✅

62📖️

වසර විස්සකට පෙර...

මැච් එකට ප්‍රැක්ටිස් කරන්න තව ඉතුරු වෙලා තිබුණේ දවස් දෙකක් විතරක් වෙද්දී මං මගේ මුලු අවධානෙම ඒ වෙනුවෙන් වෙන් කරේ පරදින්න මම පොඩ්ඩක්වත් කැමති නැති නිසා.. විශේෂයෙන්ම අර ධනුකයා ඉස්සරහා නම් මං කොහොමටවත් පරදින්නේ නෑ..

"හැමෝම පරිස්සමෙන් ගෙවල් වල පලයන්.. මේ දවස් දෙක තුනේ පරිස්සමෙන් හරිද.. මට උඹලා හැමෝවම ඕන.. ඒ නිසා මැච් එක ඉවර වෙනකම් අත පය කඩාගන්නෙ නැතුව ඉදපල්ලා.. "

"එතකොට මචං සතියා වැරදිලා හරි අතක් පයක් කැඩුනොත් මොකද කරන්නෙ.."

දස්සා අහද්දී මං ඌට රැව්වා..

"එහෙම උනෝතින් මං තොගේ ඉතුරු අඬු තුනත් කඩලා දාලා අසංකයාට දෙනවා උන් ප්‍රැක්ටිස් කරද්දී විකට් කූරු වලට ගන්න කියලා.. මගුලක් කතා නොකර මෙන්න මෙහෙ වරෙන් යන්න.."

වතුර බෝතලේ බෑග් එකට දාලා බෑග් එක පිටේ එල්ලගන්න ගමන් මං දස්සාටයි කවියාටයි කිව්වේ අනිත් උන් දිහාට හැරෙන ගමන්..

"වෙලාව පහයි කාලයි.. හයහමාර වෙද්දී හැමෝම ගෙවල් වල ඉන්න ඕන.. හැබැයි පුතෝ මට හෙට උදේට ආරංචි උනෝතින් උඹලා තැන තැන රස්තියාදු ගහලා තිබුණා කියලා.. දන්නවානෙ ආයෙ කිසි සමාවක් නෑ.. උදේ පාන්දරම කන අතගාගන්න ලෑස්ති වෙලා ඉදපල්ලා.."

මං කියද්දී කොල්ලො ටික කන් කෙඳිරි ගාන්න ගත්තෙ ඒත් එක්කම කෝච් අපි ඉඳපු තැනට එද්දී..

"මොකද මේ කට්ටියගේ සද්දෙ.."

"සර්.."

"සතීෂ මොකද පුතා.."