කාළි [Completed]✅

63📖️

සෙංකඩගල නුවරට වහින වැස්ස හවස....
නුඹ ගැන මතක අහුරු දුන්නා පෙර ලෙසම....

නුවර..

පොද වැස්ස..

හවස..

එයාගෙ මතක..

හැමදෙයක්ම එක්ක සිංදුවෙ පදත් ගානට ගැළපෙද්දි මහයියාව බෝක්කුව පහුකරන් නුවරට ඇතුලු වෙනවාත් එක්කම මට දැනුනා මගේ අත් වල ඇඟිලි පවා ටිකෙන් ටික වෙව්ලන්න ගන්නවා කියලා..

කෙනෙක්ට මේ නුවර ප්‍රේමයේ නගරය වෙද්දී මං වගේ උන්ට මේ නුවර උනේම විරහවේ නගරයක්.. අවුරුදු විස්සක් තිස්සෙ හිත පතුළෙ හිර කරගෙන අදටත් අමතක කරගන්න බැරි මතකයන් ගොඩක් එක්ක තනි උන මනුස්සයෙක් වෙච්ච මට මේ වේදනාව සුලුපටු උනේ නැහැ..

අපි හම්බඋනේ රණ්ඩු උනේ යාලු උනේ තරහා උනේ හිනා උනේ ඇඬුවේ ඒ වගේම එයා මාව දාලා සදහටම යන්න ගියෙත් මේ නුවරදි උන කොට මෙතනින් එහා පහු වෙන හැම අඟලක් ගානේම එයාගෙ මතක වලින් පිරිලා තියෙනවා කියලා දන්න නිසාම මගේ පපුව ආයෙ ආයෙත් පාරවන්න පටන්ගත්තා..

නුවර කියන්නේ උඔලාට ප්‍රේමයක් නම් මට නුවර කියන්නෙම අමු සොහොනක්.. එදා මගේ ඇස් පනාපිටම උන් මගේ ආදරේ අමු අමුවේ මරාගත්තා..

මේ ගස් ගල් වලට කතා කරන්න පුලුවන් උනා නම් උන් කියයි මං මොනතරම් නම් වේදනාවක් ඉහිලුවාද කියලා..

බුදුන්ට වඳින මේ අත් එකතු කරලා එදා දළදාව ඉස්සරහා හේෂ්ගෙ නමින් මම උන්ගෙන් පලිගන්න දිව්රුවා.. විරහ වේදනාව ඉස්සරහා රහසින්වත් පවක් නොකරන්න හිතන මිනිහෙක් උනාත් අමු තිරිසනෙක් වෙනවා කියන එක මං හරියටම තේරුම්ගත්තෙ හේෂ් වෙනුවෙන් මේ නුවර අහස යටදිම මං පළවෙනි වතාවට මගේ අත් වල ලේ තවරගත්ත දවසෙ..

අශ්වින් දේවනාරායන..

උඹයි උඹේ මල්ලීයි මේ ලෝකෙ කොහේ හැංගිලා ඉඳියාත් මම උඹලා දෙන්නාව මේ නුවරට අරගෙන එනවාමයි.. එදාට ලෑස්ති වෙලා ඉඳපල්ලා මගේ හේෂ්ගෙ ඇඟෙන් ගලපු ලේ බිංදුවක් බිංදුවක් ගානට වන්දි ගෙවන්න.. උඹලා දෙන්නාගෙ මිනී වල මං මගේ අතින්ම කපන දවස වැඩි ඈතක නෑ..