රාවණන් [Completed]✅

59📖️

"බිසී ද.."

පොල් ගහකට පිට දීලා ෆෝන් එක ඔබන ගමන් ඉඳිය භවාන් අයියා මං කතා කරාම ඔලුව උස්සලා මගේ දිහා බැලුවා.. ඒ ඇස් වල තිබුණේ වෙනදා මං එයාගෙන් දකින බැල්ම නෙමෙයි.. ඒක ඉරිසියාවක් ද එහෙමත් නැත්නම් තරහවක් ද කියලා මට තේරුම්ගන්න බැරි වුණා..

"නෑ.."

"මට කතා කරන්න ඕන.."

"කියන්න.."

එයා කියන්න කිව්වාත් ඒ වචන වල තිබුණේ නොරිස්සුම් ගතියක් වෙද්දී ආයෙත් එයාගෙ ඇස් ෆෝන් එක උඩ නතර වෙනවා දැකපු මම එයාගෙ අතින් ෆෝන් එක උදුරගත්තා..

"තේව්.. මගේ ෆෝන් එක මෙහාට දීපන්.."

"දෙන්නම්.. ඊට කලින් මට කියන්න තියෙන දේ අහලා ඉන්න.."

හැමෝම ඉඳියෙ අවුරුදු උත්සවේ සිහියෙන් නිසා පැත්තකට වෙලා කතා කරන අපි දෙන්නාට කාගෙවත් අවධානෙ වැටුනේ නැහැ..

"විනාඩි පහක් දෙන්නම්.. ඊට වැඩිය බෑ.."

මට පුදුම හිතුණා.. ඔව් ඇත්තටම මං පුදුම වුණා.. මෙච්චර කාලයක් මගෙම සහෝදරයා වගේ ළඟ ඉඳපු එයා අද වෙනස් වෙලා කියලා දැනෙද්දී මගේ හිතට දැනුනේ වේදනාවක්.. සමහරවිට එයාව සහෝදරයෙක් විදිහට දකින්න ඇත්තෙ මම ම විතරක් වෙන්න ඇති.. නැත්නම් මෙහෙම එකසැරේ වෙනස් වෙන්න තරම් මගෙන් අයියාට වරදක් උනේ නැහැනේ..

"විනාඩි දෙකක් හොඳටම ඇති.."

මම කිව්වේ භවාන්ගෙ ඇස් දිහා කෙලින් බලන ගමන්..

"මම දන්නෙ නෑ ඔයාගෙ හිතේ තියෙන්නේ මොනවාද කියන්න නම්.. එකම ලේ ඇඟේ දිව්වෙ නැති උනාට මං මට තේරෙන දවසෙ ඉදන් ඔයාට සැලකුවේ මගේම සහෝදරයෙක්ට වගේ.. ම...."

"වටේ යන්නෙ නැතුව කියන්න තියෙන දේ කෙලින්ම කියපන් තේව්.."

මට හිනා ගියා.. බිම බලලා හිනා වීගෙනම ඔලුව දෙපැත්තට හොලවපු මං ආයෙත් තත්පර ගානකින් ඔලුව උස්සලා භවාන් දිහා බලද්දී මගේ බැල්මට ඒ ඇස් යාන්තමින් ගැස්සුනා.. මෙච්චර වෙලා ඉඳපු භවාන්ගෙ සහෝදරයා වෙනුවට මම වාසලබණ්ඩාර මන්ත්‍රීතුමා වෙලා ඉද්දී මගේ හිතේ තිබුණ හැඟීම් ඇස් වලින් එයාට තේරුම් යන්න ඇති..