රාවණන් [Completed]✅

69📖️

"පිටව යනු.."

"නොහැකියි.."

"මා නුඹට වරක් පැවසුවා.."

"මාත් නුඹට වරක් පැවසුවා රුද්.. මා පිටව යන්නේ නැහැ.."

පුරා මාස කිහිපයක් කනීර මෙලෙස තමා පසුපස පැමිණිම මේ වනවිට අභීරට හුරුපුරුදු දෙයක් බවට පත්ව තිබුණාත් ඔහු ඊට ප්‍රිය කරාත් කිසිලෙසකින්වත් ඔහු ඒ බවක් කනීර හට වැටහීමට ඉඩ ලබා දුන්නේ නැහැ..

"මේ මාගේ කුටිය.."

"මා ඒ බව හොඳින්ම දන්නවා.. ඒ නිසාවෙන්නෙ මා නුඹ සොයා මෙහි පැමිණියේ.."

අභීර තාවකාලික නැවතී සිටි අවන්හලේ කුටිය වෙත පැමිණි කනීර එහි දොර වසා තම වස්ත්‍ර උනා දමන්නට වූයේ අභීරගේ දෑස් විසල්ව යද්දී..

"නුඹ.. නුඹ කුමක්ද ඔය සිදු කරන්නෙ.."

"නුඹට නොපෙනෙන්නෙහිද.. මා වස්ත්‍ර උනා දමනවා.."

"අසෝභනයි.."

අභීර පැවසුවේ ඉවත බලමින්..

"ඔහෝ.. කිමද මේ ඔබගේ දෙසවන් රත් පැහැ ගැන්වී තිබෙන්නේ මාගේ රුද්.. මා එතරම් සුන්දරයි ද.."

අභීර අසලට පැමිණි කනීර තම මුවඟින් සිනාසුනේ අභීරගෙ ගෙල වටා තම දෑත් දමාගන්නා ගමන්..

"ඉවත් වනු.."

"ම්හු.. මා හට නොහැකියි.. මා පෙරත් ඔබට පැවසුවානෙ මා ඔබව ප්‍රිය කරන බව.."

"නමුදු මාගේ සිතෙහි එවැන්නක් නැහැ.."

"එසේ නම් අප ඔබගේ සිතෙහි මා පිළිබඳ කැමැත්තක් ඇති කරමු.."

"ප්‍රේමය එලෙස බලෙන් ඇති කළ හැක්කක් නොවේ.. මා යුධ සෙබළෙක්.. මා මාගේ දිවිය මේ රාජ්‍යය සහ අප රජු වෙනුවෙන් කැප කර අවසන්.. කිසිදු අයුරකින් මාගේ දිවියෙහි ප්‍රේමයට ඉඩක් ඇත්තේ නැහැ.."