රාවණන් [Completed]✅

82📖️

"මම දැන් ඔයාට උත්තරයක් දෙන්නම්.."

මම එහෙම කියද්දී තේව් මගේ දිහා පුදුමයෙන් බැලුවා..

ඈත ඉදලා මුහුද දිහා බලද්දී මුහුදු වතුර නිල් පාටින් වගේම සුදු පාටින් අපේ ඇස් වල හරි ලස්සන චිත්‍රයක් මැව්වාට ඒ වතුර අපේ අත් වලට අරන් බැලුවාම දුරින් තියෙන පාටෙ ලස්සන පේන්නෙ නැතුව යනවා.. කොටින්ම කිව්වොත් දුරදි තිබුණ වටිනාකම දෝතට ගත්තාම නැත්තටම නැති වෙනවා.. ඒ වගේ තමයි අපේ ජීවිතත්.. දුරින් තියෙද්දී වටින ඕනම දෙයක් ළඟට ගත්තාට පස්සෙ අපිට ඒකෙ අගයක් වටිනාකමක් නැහැ.. ඉතිං මම කොහොමද විශ්වාස කරන්නෙ තේව්ට මාවත් එහෙම නොවේවි කියලා.. බිම බලාගෙන දිග හුස්මක් පිට කරපු මම ආයෙත් ඔලුව ඉස්සුවා..

"තේනු ඔයාට හොඳටම විශ්වාස ද.."

"ඔව්.. ඒත් ඊට කලින් මාව පන්සලට එක්ක යන්න.."

"පන්සලට..?"

එයා මගෙ දිහා ඇහිබැමක් උඩට උස්සලා බලද්දී මං ඔලුව වැනුවා..

"හ්ම්.. ඔයායි මායි විතරක්.. බොඩිගාඩ්ස්ලා එපා.."

"ඔයාට ඕන නම් අපි යමු.. මම එක්කන් යන්නම්.."

එයා ඇමති කෙනෙක් තනියම යන එක අවදානම් කියලා දැනගෙනත් එයා උත්තරයක් දෙන්න දෙසැරයක් හිතුවේ නැහැ..

"ඔහොම ඉන්න.. මං ඉක්මනට චේන්ජ් කරන් එන්නම්.."

එහෙම කියපු මං හිස් බත් පිඟානයි එයා උගුරු කීපයක් බීලා දුන්න වතුර වීදුරුවයි අරන් ගේ ඇතුළට ගියා..

සුදු කලිසමට සුදු ටී ෂර්ට් එකක් ඇඳලා කනට දාපු කරාබුව මං ගැලෙව්වෙ පන්සලට යන නිසාම වෙද්දී උරහිස ළඟටම වැවිලා තිබුණ කොණ්ඩෙ කපලා දාන්නත් එක තත්පරේකට හිතුනාත් ආයෙම එයා මගේ දිග කොණ්ඩෙට කැමති කියලා මතක් උන නිසා ඒ අදහස හිතින් අතෑරගෙන කොන්ඩෙට චූටි බූල් එකක් දාගත්තා..

එයාට කැමති නෑ එයා එපා කියලා ඇයි එයාගෙ කැමැත්ත අකමැත්ත ගැන හිතන්නේ.. මගේ යටි හිත ම⁣ගෙන් ඇහුවාත් මට දෙන්න උත්තරයක් තිබුණේ නැහැ.. නෑ.. මට දෙන්න උත්තරයක් නැතුව නෙමෙයි.. ඒ්ත් ඒ දෙන්න වෙන උත්තරේ පිළිගන්නයි මම අකමැති උනේ..