රාවණන් [Completed]✅

42📖️

මම බලාගෙන ඉඳියා..

අත් දෙක එකතු කරලා වඳින ගමන් මම මගේ කාමරේ තිබුණ ඒ උත්තමයාගෙ පිළිමෙ දිහා ඇහිපිය නොගහා බලාගෙන ඉඳියා..

මගේ කාමරේ කිව්වේ මගෙයි තේනුගෙයි ගෙදර අපි දෙන්නාගෙ කාමරේ.. සමහර වෙලාවට මට තාමත් අමතක වෙනවා මං දැන් කසාද බැඳපු මිනිහෙක් කියලා.. මේ ගෙදර හදද්දී හිතේ පොඩිම බලාපොරොත්තුවක්වත් තිබුණේ නැහැ කවදාහරි දවසක කසාදයක් කරගෙන මගේම කියලා පවුලක් හදාගන්න.. ඒත් තේනු මගේ ජීවිතේට ඇවිත් හිතේ තිබුණ හැම හීනයක්ම අලුත් කරා.. මට ජීවත් වෙන්න අලුත් බලාපොරොත්තුවක් දුන්නා.. ඉස්සර නම් හිතුවේ අම්මාගෙ හීනෙට පණ දුන්නාට පස්සෙ මම මැරිලා ගියාත් කමක් නෑ කියලා උනාත් දැන් මම මේ ජීවිතේට ලෝභයි.. එයාව දාලා යන්න හිත හදාගන්න බැරි තරමටම මම මේ ජීවිතේට ලෝභයි..

මගේ තේනු.. 

වෙලාවකට රණ්ඩු කෙක්කක් වගේ මාත් එක්ක පැටලුනාත් තවත් වෙලාවකට පොඩි එකෙක් වගේ එයා මගේ ළඟ හුරතල් වුණා.. මාව එපාමයි කියපු කෙනා අද මෙහෙම වෙනස් වේවි කියලා කවුද හිතුවේ.. සමහරවිට ඒ මම එයාට අඩුවක් නොදැනෙන්න ආදරේ දීපු නිසා වෙන්න ඇති.. තමන් කසාද බඳින කෙනාට මොන තරම් සැප සම්පත් දුන්නාත් ඒ පවුල් ජීවිතේ ඇතුළේ ආදරයක් උණුසුමක් රැකවරණයක් නැත්නම් ඒ බැඳීම ලිහිලා යන්න වැඩි කාලයක් ගත වෙන්නෙ නෑ වගේම ඕනම මුරණ්ඩු හිතක් ඇත්ත ආදරේ ළඟ මෙල්ල වෙනවා.. හරියට තේනු වගේ..

වෙනදාට නම් මෙහෙම වඳිද්දි මට ඒ උත්තමයන්ගෙන් ඉල්ලන තිබුණේ එකම එක ප්‍රාර්ථනාවක් විතරයි.. ඒ මට මගේ අම්මාගෙ හීනෙට යන්න පාර හදලා දෙන්න කියලා.. ඒත් අද.. අද මං ඉල්ලුවේ මගේ තේනුට ශක්තියක් වෙන්න කියලා.. එයාට මේ හැමදෙයක්ම දරාගන්න පුලුවන් වෙන්න කියලා.. කොච්චර හිත හයිය මනුස්සයෙක් උනාත් තමන්ගේ කියන අයට කරදරයක් උනාම දරාගැනීමේ අන්තෙටම වැටෙනවා.. ඉතිං මම දන්නවා මේ ප්‍රශ්නේදි තේනුට වෙන්නෙත් ඒ දේම තමයි කියලා.. මගේ කොල්ලා අසරණ වෙයි.. මට මොනවා උනාත් ඒ ඇස් වල කඳුලු දකින්න මම කැමති නැහැ..

'නුඹේ ලේ සෙලවෙනු ඇති අභීර..'

'නුඹේ පමණක් නොවේ නුඹේ දරුවාගේද ලේ සෙලවෙනු ඇති..'