රාවණන් [Completed]✅

105📖️

පන්සලේ බෝධිය ළඟ පහනක් පත්තු කරලා පොල්තෙල් දැවෙන සුවඳට වගේම පත්තු වෙන හඳුන්කූරු වල සුවඳට මං හුස්ම ඇල්ලුවේ ඇස් පියාගෙන ඒ පරිසරයෙ නිහඬ බව විඳගන්න ගමන්.. නිතර නොසන්සුන් වෙන හිත කිසිම ආයාසයක් නැතුව බුදුහාමුදුරුවො ඉස්සරහා සන්සුන් වෙද්දී මලීෂා සිවුර දරන්න ගත්ත තීරණේ සාධාරණයි කියලා මට එක තත්පරේකට හිතුණා..

හුළඟත් එක්ක පහන්සිල සැලෙද්දි පහන නිවිලා යයිදෝ කියලා හිතට බයක් දැනෙද්දී මම ඉක්මනටම අත් දෙකෙන්ම පහන්තිරේ ආවරණය කරගත්තාම තේව් ඇවිත් පහනට උඩින් අත තිබ්බෙ මම එයා දිහා බලලා හිනාවෙද්දී..

"මම බය උනා පහන නිවිලා යයි කියලා.."

"එහෙම උනේ නෑනේ.. පහන නිවුනාත් අපි එකතු වෙලා ආයෙත් ඒක පත්තු කරමු.."

එයා කිව්වාම මම එයාගෙ අතේ ඉදපු පුතූ දිහා බැලුවා..

"පුතූ නිදි නැද්ද තේව්.."

"මොන නින්දක්ද.. ඔය ඉන්නෙ යස අගේට නැගිටලා.."

"පුතූ කෝ එන්නකො බබා මගෙ ළඟට.. අප්පච්චි බුදු සාධුට පහන් පත්තු කරන්න ඕනනෙ.."

මම පුතූව මගේ අතට ගන්න හදද්දීම එයා අඬන්න කට හැදුවා..

"මගේ කොල්ලාව අඬවන්නෙ නැතුව ඉන්නවා.. එයා ඔයා ළඟට එන්න බෑ කියලා කියන්නේ.."

"අප්පච්චිගෙයි පුතාගෙයි මලකෝලං.."

"මොකද ඉරිසියායිද කොල්ලා මට වැඩියෙන් ආදරේ නිසා.."

"ආ කවුද දැන් කියන්නේ එයා ඔයාට වැඩියෙන් ආදරෙයි කියලා.. එයා මටයි වැඩියෙන් ආදරේ.."

"ආදරෙයි නම් කෝ ඔයා ළඟට එන්න එපැයි.. ගන්න හදද්දීම අඬන්නෙ නෑනෙ.."

තේව් කට කොනකින් හිනාවෙලා කියද්දී මම එයාට රැව්වා..

"පුතූ කැමති නෑ මට කරදර කරන්න.. ඒ නිසායි ඔයාට එයාව වඩාගෙන ඉන්න දීලා තියෙන්නේ.. එතකොට මගේ අත් රිදෙන්නෙ නෑනෙ.."

මම කිව්වාම එයා අපි දෙන්නා දිහා මාරුවෙන් මාරුවට බැලුවේ ඇහිබැමක් උඩට උස්සලා..

"හිතලා බලද්දී එහෙම ⁣වෙන්න බැරිකමකුත් නෑ.. මූ එහෙමට පුත්‍රයා.. කමක් නෑ කොහොම උනාත් කොල්ලා මගේනෙ.."