රාවණන් [Completed]✅

73📖️

"යාදව්.. උඹට පිස්සු හැදිලා ද යකෝ.."

මගේ අතේ තිබුණ පිස්ටල් එක අයියා කේන්තියෙන් උදුරගත්තා..

"මගේ මාරයා අවුස්සගන්නෙ නැතුව ඕක මෙහාට දීපන් අයියේ.. මං අද අර නාකි ප## ඉවරයක් කරලා තමයි ආපහු ගෙදර එන්නෙ.."

"හදවතින් තීරණ ගන්නෙ නැතුව තේව් වගේ මොළෙන් වැඩ කරපන් මල්ලී.."

"උගේ ### තමයි.. මම උඹටත් කිව්වා කියලා හිතාගනින්.. තොපි මොළෙන් විසඳුම් හොයද්දී මගේ පොඩි එකා අඬලාම මැරිලා යයි යකෝ.. ඇයි තොපි එකෙක්ටවත් ඒ කොල්ලාගෙ වේදනාව තේරෙන්නෙ නැත්තෙ.. මාසයක් තිස්සේ ඌ අඬාගත්ත ගමන්මයි.. උඹට උඹේ මල්ලී අඬනවා බලාගෙන ඉන්න පුලුවන් උනාට මට තවත් උගේ ඇස් වල කඳුලු බලන්න බැහැ.."

"උඹ හිතන්නෙ මට දුක නෑ කියලාද.. අමතක කරන්න එපා තේනුල්‍ය කියන්නේ උඹේ වගේම මගෙත් මල්ලී කියලා.."

අයියා එහෙම කිව්වාම මං කේන්තියෙන් කාමරේ තිබුණ පුටුවට පයින් ගැහුවා..

"මොකද මේ අයියාගෙයි මල්ලිගෙයි සද්දෙ.."

"ආ ආවාද.. ඔයා විතරයි මෙතනට අඩු වෙලා ඉඳියෙ සීයේ.."

"යාදව් උඹ ඔහොමද සීයාට කතා කරන්නෙ.."

"අනේ මේ අයියෙ තමුසෙත් බයිලා ගහගෙන නම් එන්න එපා.. මං උපරිම ඉවසීමෙන් මේ කියන්නේ.. මෙයයි අර නාකි අගමැතියායි නිසා තමයි මේ සේරම ප්‍රශ්න.. දැන්වත් අපිට කියනවාද ⁣නාකි වාසලබණ්ඩාරයා අපේ පවුලත් එක්ක ඔයාත් එක්ක මෙච්චර තරහා ඇයි කියලා.."

මම එහෙම ඇහුවාම සීයා දිග හුස්මක් පිට කරා.. ඒත් එක්කම තමයි අප්පච්චිත් කාමරේ ඇතුළට ආවේ..

"යාදව් මොකද තමුන්ට වෙලා තියෙන්නෙ ආ.."

"ඔයාත් ආවාද.. එන්න එන්න.. වඩින්න ඇමතිතුමෝ ඇතුළට.. ඒ අයියෙ ඉක්මනට පුටුවක් තියලා පිලිගනින්.. රටට සේවය කරන්න ඉන්න මැති ඇමතිවරු මෙහෙම හිටවලා තියන්න හොඳ නෑනේ.."

මම කින්ඩියට වගේ කිව්වාම අප්පච්චි මට රැව්වෙ මාත් ආපස්සට එයාට රවද්දී..

"අතීතෙ අතීතයක් විදිහටම වැළලිලා තියෙන තරමට කාට කාටත් හොඳයි යාදව්.."