Rebirth: Degenerate S*ave Abuses Tyrant

Rozdział 148 'Braterska rozmowa w nocy'

Pokój Luo Ze był jasno oświetlony, a Fu Hua (T/N: oficjalna zmiana postaci o imieniu Bo Hua na Fu Hua, postać ma na imię Fu, a nie Bo) i Xu Yue Miao byli tam oboje. Luo You początkowo znajdował się w ramionach Fu Hua. Kiedy Luo Wei wszedł do pokoju, rzucił się na niego. Luo Wei złapał go, który miał małe ciało dziecka, potykając się nieco do tyłu, jednak był podtrzymywany przez Wei Lana.

- Wujku! - Powiedział Luo You kokieteryjnym dziecięcym głosem. - Mój tata jest chory.

- To dlatego, że tata był niegrzeczny. - Odpowiedział Luo Wei, obejmując małego Luo You. - W przyszłości You Er nie może być nieposłuszny jak twój tata.

- Mhm, You Er jest posłuszny! - Luo Wei skinął głową.

Luo Wei bardzo kochał to dziecko. Przytulił go do siebie i chciał go objąć, ale nie miał na to siły.

- Wujku, co jest nie tak z twoją głową? - Mała dłoń Luo You poczuła biały materiał owinięty wokół głowy Luo Weia.

- Wujkowi nic nie jest. - Powiedział cicho Luo Wei.

- You Er. - Xu Yue Miao podeszła. - Wyjdź z mamą, wujek ma coś do omówienia z tatą.

- Druga szwagierka. - Luo Wei zobaczył Xu Yue Miao, a jego wyraz twarzy był przepraszający. - Przepraszam, wciąż pozwoliłem drugiemu bratu cierpieć.

- Młodszy bracie. - Głos Xu Yue Miao stał się zauważalnie ochrypły; właśnie wypłakała swoje gorzkie łzy. - Druga szwagierka chciałaby ci podziękować. Twój drugi brat powiedział mi, że gdyby młodszego brata tam nie było, nie wróciłby dzisiaj.

- Nic nie zrobiłem. - Luo Wei zobaczył, że Fu Hua również przybyła w tym czasie i zwrócił się do dwóch gospodyń rezydencji ministra. - Matko i druga szwagierko, bądźcie spokojne, nie będzie żadnych problemów. Wina w tej sprawie nie leży po stronie drugiego brata.

- To dobrze, że drugi brat wrócił. - Fu Hua również płakała. Jej pojrzenie na Luo Weia było łagodne. - Xiao Wei idź porozmawiać z drugim bratem, my najpierw zabierzemy You Er.

- Wujku.- Luo You otworzył swoje małe dłonie, chcąc by Luo Wei go przytulił.

- Jest już późno, You Er, powinienieś iść już spać. - Luo Wei poklepał małego po głowie. - Wujek przyjdzie zobaczyć się z tobą jutro, dobrze?

- Chodźmy. - Xu Yue Miao podniosła Luo You.

Luo Wei poszedł do wewnętrznego pokoju. Luo Ze leżał na łóżku, a po obu jego stronach siedziało dwóch lekarzy.

- Trzeci młody mistrzu. - Lekarz zobaczył wchodzącego Luo Weia i pospiesznie mu zasalutował.

- Obaj ciężko pracowaliście. - Powiedział Luo Wei. - Czy uraz nogi mojego drugiego brata jest poważny?

- Generał doznał urazu kości i mięśni, ale nie jest on poważny. Musi odpoczywać w łóżku i unikać spacerów. - Ocenił lekarz.

- Czy uda mu się odzyskać sprawność? - Zapytał Luo Wei.

Luo Ze leżał na łóżku, uważnie słuchając Luo Weia pytającego o jego obrażenia. Czuł się zarówno głęboko poruszony, jak i smutny. Najstarszy brat był daleko w Yun Guan i nie mógł zająć się rodziną. Ojciec był uwikłany w sprawy sądowe (T/N: Dosłowne tłumaczenie = jego serce znalazło się tam, gdzie starsi i młodsi kanclerze dyskutowali o polityce), podczas gdy sam Luo Ze stał się taki. To domostwo musiało polegać na najmłodszym bracie. Luo Wei wciąż był chory, jeśli tak dalej pójdzie, czy jego ciało wytrzyma?

- Drugi bracie? - Skończywszy wypytywać lekarza, Luo Wei zaprosił ich na zewnątrz, by poczęstował się herbatą i przekąskami. Następnie podszedł do łóżka i usiadł na nim, wołając Luo Ze.