“အစ်ကိုတာ့ချမ်း”
ဖူအန်သည် စုဆန်၏ဒဏ်ရာကို မစစ်ဆေးနိုင်ခင်မှာပင် ဒုတိယမြောက်လက်ပစ်ဗုံးတစ်လုံးကျလာ၏။
ဟဲယုသည် မိန်းကလေး၏ကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည့်အတွက် ပါးစပ်ထောင့်မှတွန့်၍ပြုံးလိုက်၏။ စုဆန်မှာ သေတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း သူတွေးလိုက်မိစဉ်မှာပင် ရုတ်တရက် ရင်းနှီးလှသည့်လက်ပစ်ဗုံးက သူ့ခြေထောက်အောက်သို့ကျလာသည်။
သူ့မျက်နှာပေါ်ရှိအပြုံးမှာ ရုတ်တရက်ခဲသွားသည်။
ထို့နောက်ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် သူထလိုက်ပြီး ပြေးလိုက်၏။
လက်ပစ်ဗုံးမှာ သူ၏ညာဖက်ဘေးတွင်ပေါက်ကွဲသွားလေသည်။
သူလွတ်မြောက်သွားခဲ့သော်လည်း အချိန်မှီမတုန့်ပြန်နိုင်သောအခြားလူများမှာ ဒဏ်ရာရသူကရ၊ အသတ်ခံရသူက အသတ်ခံရဖြစ်သွားကြသည်။
အခုဘာဖြစ်သွားတာလဲ?..............
ဟဲယုသည် အနည်းငယ်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး အကာ၏နောက်တွင်ပုန်းနေကြသည့်လူ ၂ ယောက်ဆီသို့ ကြည်လိုက်၏။
ယခုလေးတင် ဖူအန်မှာ လေဟာနယ်လမ်းကြောင်းတစ်ခုကို ဖွင့်လှစ်မိလိုက်ပုံပေါ်သည်။ သူမသည်လည်း ဘာဖြစ်သွားသည်ကို မရှင်းပြနိုင်ပေ။ သို့သော်လည်း လက်ပစ်ဗုံးမှာ သူမ၏စိတ်စေရာအတိုင်း ပြန်လှည့်သွားခြင်းပင်။
ထိုလှုပ်ရှားမှုကြောင့် ဆန့်ကျင်ဖက်ရှိလူအရေအတွက်အများစု လျော့ကျသွားသည်။
ဖူအန်မှာ သူမ၏စွမ်းရည်ကို အပြည့်အဝအသုံးမပြုနိုင်စွမ်းမရှိသေးကြောင်း ခံစားလိုက်ရသည်။
ဆန့်ကျင်ဖက်ရှိကျန်နေသည့်လူများမှာ ပြေးတက်လာကြပြီဖြစ်သည်။
ဟဲယုမှာလည်း စိတ်ရှည်သည်းခံနိုင်စွမ်းကုန်နေပြီဖြစ်သဖြင့် အချိန်ဖြုန်းနေခြင်းကိုရပ်ကာ အလျှင်အမြန်တိုက်ပွဲစတင်ရန် ပြင်လိုက်၏။
ထွက်ပေါ်လာသည့် ခြေသံများကြောင့် စိတ်ထဲတင်းကြပ်သွားမိသည်။ သူမ၏စွမ်းရည်အကြောင်းတွေးလိုက်ရင်း အန္တရာယ်များလွန်းလှသည့်စိတ်ကူးကိုတွေးမိလိုက်၏။
