ပျင်းနေပြန်တဲ့ကိုယ့်ဆရာ (ဘာသာပြန်)

အခန်း ၁၀။ ယာယီ အလုပ်အကိုင်

Myanmar Translation of [师父又掉线了] By [尤前]

ဘာသာပြန်သူ - JT

အခန်း ၁၀။ ယာယီ အလုပ်အကိုင်

"မင်းတို့နှစ်ယောက် မသွားဘူးဆိုရင် ဖယ်ပေးကြစမ်း... နောက်ကလူတွေကို လမ်းပိတ်မထားနဲ့..." 

အစောင့်တစ်ယောက်က သူတို့နှစ်ဦးကို ဖယ်ပေးဆိုတဲ့သဘောနဲ့ လက်ဟန်ပြခါထုတ်လိုက်ပြီး နောက်မှာ တန်းစီရပ်နေသူတွေကို ရှေ့တိုးလာဖို့ အချက်ပြလိုက်တယ်။ နောက်အလှည့်ကျသူက ပုလဲလုံးကြည်ကြည်ကလေးတွေကို လက်တစ်ဆုပ်စာအပြည့် နှိုက်ထုတ်လိုက်ပြီး အစောင့်ကို ပေးလိုက်လေရဲ့။ နောက်တော့ အဲ့ဒီလူက အင်းကွက်ပြားပေါ် တက်သွားလေတယ်။

“ဆရာ..." ယိချင်းမှာ စိတ်မကောင်းခြင်းကြီးစွာနဲ့။ လွေ့မိနဲ့ တိုက်ပြီးတဲ့နောက် သူ အသက်ရှိနေသေးတာကတောင် မဟာကံထူးမှုကြီးဖြစ်နေပြီ။ ဆိုတော့ကာ သူ့ပစ္စည်းသိုလှောင်အိတ်ပျောက်သွားတာကို အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ နေခဲ့မိလိုက်တယ်။

"ကျွန်တော့်အပြစ်ပါ...၊ ကျွန်တော်သာ ဝိညာဉ်စုပ်တံခွန်ကို ပို့ဖို့ အလျင်မလိုခဲ့ရင် ဆရာလည်း စိတ်ဝိညာဉ်ကျောက်တွေ ယူလာဖို့ မေ့သွားမှာ မဟုတ်ဘူး"

“အာ. . ." 'မဟုတ်ဘူးလေ... တကယ်တော့ ငါ့မှာ ဘာငွေ ဘာကျောက်မှကို မရှိတာ'

“ဆရာ မြို့ထဲ လျှောက်ပတ်ကြည့်နေလိုက်ပါလား... စိတ်ဝိညာဉ်ပုလဲ ၅၀ ဆိုတာ သိပ်အများကြီး မဟုတ်ပါဘူး၊ ကျွန်တော် ဒီမှာ အလုပ်တစ်ခုရှာလုပ်လိုက်မယ်...၊ နောက်နေမထွက်ခင်တော့ ကူးပြောင်းခရီးသွားခရလောက်ပါရဲ့..." သူက အကြံပြုလိုက်တယ်။

“ထားလိုက်ပါ... အတူတူသွားရအောင်..." ရှန်းရင် ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်နေတယ်။

"နှစ်ယောက်လုပ်တော့ ပိုက်ဆံမြန်မြန်ရှာနိုင်တာပေါ့..." သူ ဘာမှ ပြန်မဖြေနိုင်သေးခင်မှာဘဲ ရှန်းရင်က သူ့ကို ပြည်သူ့ရင်ပြင်ဘက်ကနေ ဆွဲခေါ်လာခဲ့ပြီ။

ဟိချင်းက ဒီကိစ္စလိုမျိုးမှာ အတွေ့အကြုံရှိပုံပဲ။ မြို့ထဲမှာ လျှောက်မေး စုံစမ်းကြည့်ပြီးနောက် သူ ရှန်းရင်ကို အမြင့်ဆုံး အဆောက်အဦတစ်ခုဆီ ခေါ်လာခဲ့တယ်။ သူ စာရေးကို နှုတ်ဆက်ပြီးတော့ ပြောတယ်။ "တောက်မိတ်ဆွေ... ဒီနေရာက အစောင့်အရှောက်အလိုရှိတယ်လို့ ကြားလာခဲ့လို့ပါ"