181
အခန်း ၁၈၁ ။ နှလုံးအင်းကွက်ကျောက်တုံး
"အဲဒါ... အဟမ်း" လန်ဟွား ချောင်းဟန့်လိုက်တယ်။
"သူတို့ ပုံရိပ်ယောင်တွေ လွှမ်းမိုးတာမခံရတာ ကောင်းပါတယ်"
ရှန်းရင် ။ ။ "ဟီးဟီး..." ရုတ်တရက် သူတို့ကိုလာမကယ်ချင်မိတော့သလိုပဲ။
"မင်းတို့က ဘယ်သူလဲ" ဓားကိုဆွဲထုတ်ပြီးကာစ ယောက်ျားနှစ်ယောကိက အဝေးမှာရပ်နေတဲ့ လူသုံးယောက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး အမူအရာတွေ ခက်ထန်သွားတယ်။
"ဟမ့် မင်းတို့တွေ ဘယ်ချိန်အလျှော့ပေးရမလဲ မသိဘူးပဲ အခု မင်းတို့က လူသုံးယောက်အဖြစ်တောင် ပြောင်းသွားပြီပေါ့"
ကူယွဲ့ အေးစက်စက် နှာမှုတ်လိုက်တယ်။ သူ့ဓားကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး သူတို့ဆီ ဦးတည်ဖို့ ပြင်တော့တယ်။
"ခဏ" ယိချင်း သူ့ကို ပြန်ဆွဲထားလိုက်တယ်။
"သေချာအောင် အရင်လုပ်တာပေါ့"
ရှေ့တက်ပြီး သူ့ရှေ့ကလူသုံးယောက်ကို စစ်ဆေးလိုက်ပြီးတော့ ရှန်းရင်ဘက် လှည့်မေးလိုက်တယ်။
"ဆရာ နေ့လယ်စာဘာစားချင်လဲ"
ရှန်းရင် မချင့်မရဲဖြစ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းတွန့်ချိုးသွားတယ်။ သူမ ဖေဖေနျို့ဘက် လှည့်ကြည့်ပြီး အံကြိတ်ရင်းပြောလိုက်တယ်။
"အမတကြိုးကြာ"
ယိချင်း ။ ။ "..."
ကူယွဲ့ ။ ။ "..."
ကောင်းပြီလေ သူမ ပြောတာ အမှန်ပဲ။
"မင်းဘယ်သွားတာလဲ၊ ဘာလို့ရောက်လာဖို့ အဲလောက်တောင်ကြာနေတာလဲ"
ကူယွဲ့ စိတ်သက်သာရာရကာ သက်ပြင်းချပြီး လျှောက်လာခဲ့တယ်။ သူ မျက်နှာမှာ ထုထောင်းခံရပြီး ယောင်ကိုင်းနေတဲ့ ချူရွှမ့်ကို မြင်ရတာ သိပ်ပြီးတော့အံ့ဩမနေပေမဲ့ လန်ဟွားကို မြင်ချိန် အံ့ဩတကြီးရေရွတ်လိုက်တယ်။
"သူ ဘာလို့ ဒီရောက်နေတာလဲ"
"ဒီကြက်ဆီသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ခုမှပြန်ဆုံကြတာလေ" ရှန်းရင် ရှင်းပြလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ကိုယ့်ဆရာ (ဘာသာပြန်)
Humorအကျဉ်းချုပ် တစ်လောကလုံးမှာ ယိချင်းသာလျှင် အတော်ဆုံးသော ဓားသိုင်း ကျင့်ကြံသူဟု လူတိုင်းက ဆိုကြသည်။ တုနှိုင်းမဲ့ဓားသိုင်းပညာနှင့်၊ မည်သူမျှ မကျော်လွန်နိုင်သော အတွင်းအားအရာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ။ အောက်ဘုံ၌ ကျင့်ကြံခြင်းအရာမှာပင် ဖြစ်စေ၊ အထက်ဘုံ၏ နတ်ပြည်ဆ...
