ပျင်းနေပြန်တဲ့ကိုယ့်ဆရာ (ဘာသာပြန်)

အခန်း ၅၃။ စကားပြောကြရအောင်

Myanmar Translation of [师父又掉线了] By [尤前]
ဘာသာပြန်သူ - TJ

အခန်း ၅၃။ စကားပြောကြရအောင်

ရှန်းရင်က ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကူယွဲ့က ပြောလေလေ သူက နှုတ်ကနေပိုထွက်လာလေပဲ။

“ငါ မဟူရာကောင်းကင်ဂိုဏ်းမှာ နှစ်ပေါင်းသုံးရာလောက်ရှိနေခဲ့တာ ... အဲဒီနေရာကို အိမ်လို့ သတ်မှတ်ခဲ့တယ်။ ကျင့်ကြံသူတွေက သေမျိုးတွေနဲ့မတူဘူးလို့ ထင်ခဲ့တာလေ။ ဂိုဏ်းရဲ့စည်းမျဉ်းတွေက မှန်ကန်လောက်တယ်လို့တွေးမိခဲ့တာ။ ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်းရဲ့အနေနဲ့ လူတိုင်းက တလှေတည်းစီး အတူအကွ လှုပ်ရှားဖို့လိုတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ရွမ်းယန်မိသားစုရောက်လာတာနဲ့ သူတို့က တိုက်တောင်မတိုက်ခိုက်ဘဲ အလံဖြူချက်ချင်းပြလိမ့်မယ်လို့ငါမထင်ခဲ့ဘူး။ ဂိုဏ်းချုပ်တွေအနေနဲ့ ဒါက ဂိုဏ်းရဲ့စည်းမျဉ်းတွေတဲ့လေ။ တကယ်ကို မျက်စိပွင့်စေတဲ့ အတွေ့အကြုံပဲ”

“မသေမျိုးဂိုဏ်းကျင့်ကြံသူဆိုတာဘာလဲ ... အဆုံးကျသူတို့တွေက တကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့ သာမန် လူသားတွေပဲ” သူက သက်ပြင်းချပြီးတော့ တစ်စုံတစ်ခုကိုလွှတ်ချလိုက်တဲ့ပုံနဲ့ သူ့ဘေးကလူကို ကြည့်ပြီးတော့ ပြောလိုက်တယ်။

“ရှန်းရင် ကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ ... မင်းက သစ္စာရှိလွန်းတော့ မင်းက အခုကစပြီး ငါ့ညီမပဲ”

“အမ်း ...” ရှန်းရင်ကတုန်ယင်သွားပြီး အလိုလိုပဲ တစ်လှမ်းခွာလိုက်မိတယ်။

တကယ်တော့ ငါက နင့်ရဲ့သမီးဖြစ်ချင်တာလေ ...

“အဖေနျို ... နင်နဲ့ငါ တစ်စုံတစ်ခုဆွေးနွေးလို့ရမလား"

“ဘာလဲ ... လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောလေ” သူ့ရင်ဘတ်သူပုတ်လိုက်တယ်။

“ငါ့ကိုလေ ... နင် ရုတ်တရက်ကြီး မပြုံးပြလို့မရဘူးလား။ ငါထင်တာတော့ နင် ငါ့ကိုပိုက်ဆံ ပေးချင်နေတာပေါ့”

“ထွက်သွား” မင်းကို ဘယ်သူက ပိုက်ဆံပေးချင်မှာလဲ။ အဖေနျိုအကြောင်း မင်းမေ့သွားတာလား။

“မင်း ဒီလောက်တောင် မွဲတေနေတာလား ... ထားလိုက်တော့ အရင်တုန်းက မင်းငါ့ကို ကူညီပေးဖူးတယ်ဆိုတော့ နောက်တစ်ခေါက် ဝိညာဉ်ကျောက်တုံးတွေ လိုလာတဲ့အချိန် မင်းရဲ့အစ်ကိုကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်လာရှာလှည့် ... ငါ မင်းကို ဂရုစိုက်မယ်”