103
အခန်း ၁၀၃ ။ နှုတ်ဆက်ပါတယ် အမွေးလုံး
ဘုံတံခါးက ပွင့်သွားခဲ့တယ်။
ပိုင်ဇယ် ရိဖုန်းပြောတာကို ကြားချိန် သူ့နားသူတောင် မယုံနိုင်ဘူး။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့ ကြိုးစားနေခဲ့တာ နှစ်သောင်းချီရှိနေခဲ့ပြီ။ လူတစ်ယောက်အရပ်စာရှည်ပြီး မျောလွင့်နေတဲ့ အဖြူရောင်အဟကို မြင်တော့မှ ယုံနိုင်တယ်။ သူ ရင်းနှီးတဲ့အငွေ့အသက် - ကံမကောင်းစွာနဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ဝေးကွာနေခဲ့တဲ့ ကောင်းကင်မျိုးနွယ်အငွေ့အသက်ကို ခံစားမိလိုက်တယ်။
ဒါက တကယ့်ကို ကောင်းကင်ဘုံဆီ ဦးတည်နေတဲ့ ဘုံတံခါးပဲ။
ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ ဒီအချိန်မှလဲ
(⊙_⊙)
သူ... ပြန်မသွားချင်သလားလို့လေ။
ပိုင်ဇယ် နည်းနည်းလေးတောင် ပျော်မနေဘူး။ တကယ်တော့ ငိုပါငိုချချင်နေတာ။ သူ မဟူရာဝိညာဉ်ပွင့်ကိုပေးပြီး ဒီဘုံမှာနေမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားခါစရှိသေး။ ဘာလို့ဂိတ်တံခါးက အခုပွင့်လာရတာလဲ။
"ဝိညာဉ်သခင်၊ ဒါက..." ရိဖုန်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာ မေးလိုက်တယ်။
ပိုင်ဇယ်က အဝနား တိုးပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။
"အင်း"
"ကောင်းတာပေါ့" ရိမိသားစုမျိုးဆက်လိုက် လက်ဆင့်ကမ်းလာတဲ့ကတိကို နောက်ဆုံးတော့ ဖြည့်ဆည်းနိုင်ခဲ့ပြီ။
"ဂုဏ်ယူပါတယ် ဝိညာဉ်သခင်၊ နောက်ဆုံးတော့ အိမ်ပြန်နိုင်ပြီပေါ့"
ပိုင်ဇယ်က ပြန်မဖြေ။ အဲအစား သူ့ဘေးရပ်နေတဲ့ ရှန်းရင်ကို လှည့်ကြည့်တယ်။ သူ့အမူအရာက အေးဆေးနေပေမဲ့ မျက်ဝန်းတွေကတော့... မလိုလားဟန်။ သူ ရှန်းရင် တစ်ခုခုပြောမှာကို စောင့်နေတဲ့ပုံပဲ။
ရှန်းရင် မသက်မသာရွှေ့ပြီး လည်ချောင်းဟန့် လက်ယမ်းပြလိုက်တော့တယ်။
"နှုတ်ဆက်ပါတယ် အမွေးလုံး"
သူ့မျက်ဝန်းတွေ ထိုင်းမှိုင်းသွားပြီး ပိုတောင် မသွားချင်တဲ့ပုံ ပေါ်လာတယ်။ သူ လက်သီးဆုပ်ပြီး သူမရှေ့တိုးသွားလိုက်တယ်။ မျက်နှာကတော့ နီရဲနေတာပဲ။ သူ အသက်ဝဝရှူပြီး နောက်ဆုံးတော့ စကားပြောနိုင်ခဲ့တယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ကိုယ့်ဆရာ (ဘာသာပြန်)
Humorအကျဉ်းချုပ် တစ်လောကလုံးမှာ ယိချင်းသာလျှင် အတော်ဆုံးသော ဓားသိုင်း ကျင့်ကြံသူဟု လူတိုင်းက ဆိုကြသည်။ တုနှိုင်းမဲ့ဓားသိုင်းပညာနှင့်၊ မည်သူမျှ မကျော်လွန်နိုင်သော အတွင်းအားအရာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ။ အောက်ဘုံ၌ ကျင့်ကြံခြင်းအရာမှာပင် ဖြစ်စေ၊ အထက်ဘုံ၏ နတ်ပြည်ဆ...
