196
အခန်း ၁၉၆ ။ ချစ်သူများတွေ့ဆုံမှု
"ရှောင်ရွှမ် မင်းကမှ ကိုယ့်ကို အရမ်းဂရုစိုက်တဲ့ တစ်ဦးတည်းသောလူပဲ" ရှင်းဟန်မျက်လုံးထဲ အမျိုးအမည်မသိတဲ့ခံစားချက် ဖြတ်ပြေးသွားတယ်။
"ရှင်... ဟိုက် ကျွန်မ မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောနေတယ်လေ၊ ဘာလို့အတင်း..."
"ဟင့်အင်း မင်းဖြစ်ရမယ်" ရှင်းဟန်က သူမလက်ကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး အလွန်လေးနက်တဲ့လေသံနဲ့ ပြောတော့တယ်။
"မင်း ကိုယ့်ဆီ ပြန်လာသရွေ့ ဘာမှအရေးမကြီးတော့ဘူး ဒါကြောင့်..."
"ရှင်းဟန် ရှင်ဘာကြောင့်..." ဟွေ့လင်u ထိတ်လန့်တကြား ရပ်သွားတယ်။
"ရှင်ဘာလုပ်နေတာလဲ"
ရုတ်တရက် မိန်းကလေးနှစ်ယောက်နောက်က အင်းကွက်က လင်းသွားပြီး အမည်းရောင်အက်ကွဲကြောင်းကြီး ပေါ်လာတယ်။ ပြင်းထန်တဲ့ဆွဲအားတစ်ခုကြောင့်အက်ကွဲကြောင်းဆီ ဆွဲခေါ်ခံနေရသလိုမျိုးပဲ။
ရှင်းဟန်က ရူးနှမ်းနေတဲ့ပုံစံနဲ့ ပြောလာတယ်။
"ကိုယ်တို့ဘယ်တော့မှ မခွဲရတော့ဘူး"
နောက်တော့ သူက ဟွေ့လင်ကို ကောက်ချီပြီး အက်ကွဲကြောင်းဆီ လျှောက်သွားတယ်။ အက်ကွဲကြောင်းက ကြီးလာလိုက်တာ ဘေးပတ်လည်က အားလုံးကို စုပ်ယူတော့တယ်။ သူတို့ဘေး ရပ်နေတဲ့ရွှမ်ထုံက ထောက်တိုင်အနေနဲ့ မြေကြီးထဲစိုက်ထားတဲ့ အမတဓားတစ်ချောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရတယ်။
"ဒီလိုမလုပ်နဲ့" သူမကို သူခေါ်သွားဖို့ကြိုးစားနေတာ နားလည်ပြီး ဟွေ့လင်ရုန်းတော့တယ်။
"မစိုးရိမ်ပါနဲ့၊ မင်းဘာမှမဖြစ်ပါဘူး" ရှင်းဟန်က သူမကိုနှစ်သိမ့်တယ်။
"ကိုယ်တို့ ဒီနေရာက ထွက်သွားရုံပါ"
"လင်အာ..." သူမ ကောင်းကင်ကနေ ရင်းနှီးနေတဲ့ အသံတစ်သံ ထွက်လာတာကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ချန်ကောက နောက်ဆုံးတော့ သူ့ဓားပျံနဲ့အတူ ရောက်လာပြီ။ သူက မြေကြီးပေါ်က အက်ကွဲကြောင်းကို ကြည့်ပြီး ထိတ်လန့်သွားတယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ကိုယ့်ဆရာ (ဘာသာပြန်)
Humorအကျဉ်းချုပ် တစ်လောကလုံးမှာ ယိချင်းသာလျှင် အတော်ဆုံးသော ဓားသိုင်း ကျင့်ကြံသူဟု လူတိုင်းက ဆိုကြသည်။ တုနှိုင်းမဲ့ဓားသိုင်းပညာနှင့်၊ မည်သူမျှ မကျော်လွန်နိုင်သော အတွင်းအားအရာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ။ အောက်ဘုံ၌ ကျင့်ကြံခြင်းအရာမှာပင် ဖြစ်စေ၊ အထက်ဘုံ၏ နတ်ပြည်ဆ...
