170
အခန်း ၁၇၀ ။ ရိုးသားပြီးဖြူစင်
လူတိုင်း ကလေးမကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပေမဲ့ သူတို့က အမတသက်တံနန်းတော်က အမတအရာရှိအနေနဲ့ပဲ စိတ်ထဲကထုတ်လိုက်ကြတယ်။ သူမက ခန်းဆောင်ထဲ အပြစ်ကင်းဖြူစင်တဲ့ အမူအရာနဲ့ ဝင်လာပြီး လူတိုင်းကို ရဲရဲတင်းတင်းကြီး အကဲခတ်လေရဲ့။
"ဝိုး တိုင်းပြည်အသီးသီးက ဧကရာဇ်တွေအများကြီးပဲ" သူမက ရုတ်တရက် ပြောလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူမအကြည့်က အသီးစားနေတဲ့ရှန်းရင်ဆီ ရောက်သွားတယ်။ ကြောင်အမ်းသွားပြီးတော့ မျက်လုံးတွေ တောက်ပသွားပြီး ရှန်းရင်ရှေ့ရပ်လေတယ်။
"အာ အစ်မကြီးတစ်ယောက်တောင် ရှိတာပဲ"
သူမက ရှန်းရင်ကို မျက်လုံးပြူးပြီး ခေါင်းစခြေဆုံး ကြည့်တော့တယ်။ ရှန်းရင်ကို တစ်ဘဝလုံး သိလာသလိုမျိုး သူမက မေးတော့တယ်။
"အစ်မကြီး၊ အစ်မကြီးက ဘယ်တိုင်းပြည်ရဲ့ ဧကရာဇ်လဲ" သူမက ရှန်းရင်လက်ကိုပါ လှမ်းကိုင်ဖို့လုပ်သေး။
ယိချင်းက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး သူမကို တားလိုက်တယ်။
"ကျုပ်ဆရာက လက်ဖက်ရည်သောက်နေတာ၊ မရိုင်းပျပါနဲ့"
"အာ" မိန်းကလေးက ခုမှ ရှန်းရင်လက်ထဲက လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို သတိထားမိသွားတဲ့ပုံ။ သူမက နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး ရှက်ကိုးရှက်ကန်း လျှာထုတ်လေတယ်။
"တောင်းပန်ပါတယ် အစ်မကြီး အစ်မကြီးကို မြင်ချိန် အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားလို့ပါ၊ လက်ဖက်ရည်သောက်နေတာ သတိမထားမိလိုက်ဘူး"
ရှန်းရင် ဘာမှမတုံ့ပြန်ဘူး။ သူမက ခေါင်းသာငုံ့ပြီး လက်ဖက်ရည်တစ်ငုံ သောက်နေတယ်။
"အစ်မကြီး ဘာလို့ ဘာမှမပြောတာလဲ" မိန်းကလေးက ခေါင်းကိုစောင်းပြီး ရှန်းရင်ကို သေချာ ဆက်လေ့လာနေတယ်။
"တိုင်းပြည်ဧကရာဇ်တွေကြားထဲ ဘာလို့ အစ်မကြီးတစ်ယောက် ရောက်နေလဲ သိချင်ရုံပါ၊ ဟုတ်သား၊ ကျွန်မနာမည်က ဟွေ့လင်ပါ၊ အစ်မကြီးကရော"
"ဟွေ့လင်" သူမ စကားပြောပြီးပြီးချင်း ဝတ်ရုံဖြူနဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက်က ခန်းမထဲ ပြေးဝင်လာတယ်။ သူက ဧကရာဇ်တွေကို ဂါရ၀ပြုပြီး မိန်းကလေးကို မချင့်မရဲကြည့်တော့တယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ကိုယ့်ဆရာ (ဘာသာပြန်)
Humorအကျဉ်းချုပ် တစ်လောကလုံးမှာ ယိချင်းသာလျှင် အတော်ဆုံးသော ဓားသိုင်း ကျင့်ကြံသူဟု လူတိုင်းက ဆိုကြသည်။ တုနှိုင်းမဲ့ဓားသိုင်းပညာနှင့်၊ မည်သူမျှ မကျော်လွန်နိုင်သော အတွင်းအားအရာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ။ အောက်ဘုံ၌ ကျင့်ကြံခြင်းအရာမှာပင် ဖြစ်စေ၊ အထက်ဘုံ၏ နတ်ပြည်ဆ...
