Altın Dörtlü? ~ Dramione ~ NextGen

102~ Voldemort

"Hiç yaralımız yok ki? Neden St.Mungos'a geldik?" Diye sordu Hermione. Harry ile birlikte, bakanlıkta tuzağa düşürülen ölümyiyenleri azkabana gönderdikten sonra birlikte hastaneye gelmişlerdi.

"Joseph burda. Yaralı." Dedi Harry ve resepsiyondan öğrendiği oda numarasını aramaya başladı.

"Gider ayak yardım etti dediğin bu muydu? Ağır yaralı mı?"

"Yaraları bir şekilde tedavi edilebilir. Ama hasta. Akciğer kanseriymiş. Fazla vaktinin olmadığını söyleyip gitti ve aradan birkaç saat sonra bana Quirrell'i getirdi. Nasıl başardı bilmiyorum ama geldiğinde yarı baygındı nerdeyse. Onu alelacele buraya getirdim ve hemen bakanlığa, sizin yanınıza döndüm." Dedi Harry, odanın kapısını açarken. Joseph gözleri kapalı bir şekilde yatıyordu. Yanında hemşire vardı.

"Yakınları mısınız?"

"Eee...pek sayılmaz. Ben Potter...Harry Potter."

"Kim olduğunuzu biliyorum efendim ama yakını değilseniz sizi buraya alamam. Bu adamın bir suçlu olduğu bildirildi ve hatırladığım kadarıyla artık bakanlık için çalışmıyorsunuz." Dedi Hemşire kadın iğneleyici bir tonda.

"Eminim büyü bakanı yardımcısı için bir istisna yapabilirsin." Dedi Hermione. Kadın başıyla onaylayıp izin verdi ve kapıya yöneldi. Çıkmadan önce durup Harry'e konuştu.

"Potter...yani efendim...size karşı olmadığımı bilin istiyorum. Sadece...en ihtiyacımız olduğu anda neden pes ettiniz? Neden görevinizden istifa ettiniz?"

"Adın ne?" Diye sordu Harry.

"Mathilda."

"Mathilda...beni anlamanı beklemiyorum. Ama yarın sabah mutlaka gazeteleri oku. Güzel haberler alacaksın. O zaman neden istifa ettiğime de anlarsın." Dedi Harry. Hemşire kadın başıyla onaylayıp odadan çıktı.

Joseph gözlerini açmadan sordu.

"Sonuç?"

"Bütün ölümyiyenler etkisiz hale getirildi. Voldemort kaçtı."

"Kaçtı mı? Nasıl kaçabilir."

"Eee...bir şekilde Patronus büyüsü yaptı ve ruh emicileri kendinden uzaklaştırıp yok oldu." Dedi Harry.

"Patronus mu? O herif nasıl patronus yapabildi? Mümkün değil."

"Gözlerimizle gördük. Hem imkansız birşey de değil. Patronus büyüsü yapan ölümyiyen gördük. Severus Snape." Dedi Hermione.

"Gerçekten bir ölümyiyen miydi ama? Ona bakılırsa senin kocanda ölümyiyen. Patronus yapabiliyor mu?" Diye sordu Joseph ve Hermione evet anlamında başını aşağı yukarı salladı.

"Patronus yapabilmek için sadece güzel, mutlu bir anıya ihtiyacınız yok. Aynı zamanda temiz, kirlenmemiş bir ruha da ihtiyacınız var. Voldemort yapamaz böyle bir büyüyü. Yapamadığını biliyorum."

"Şey...elinde farklı bir asa vardı. Neden bilmiyorum ama farklı hissettirdi. Sanki gücü hissediliyor gibiydi. Ve bir sorun var..." dedi Harry ve duraksadı. Elinde mürver asayı tutuyordu.

"Sorun ne Harry?" Diye sordu Hermione merakla.

"Mürver asa. İlk sahip olduğum günden beri üstünde bir çatlak vardı. Voldemort'dan aldığım günden beri yani. Yıllar içinde bu çatlak olduğu gibi duruyordu. Ölümyiyenler ile ormandaki mücadelemde gözle görülür bir açılma oldu ama. Sanırım...asa gücünü kaybediyor." Dedi elinde asanın çatlağını incelerken.

"Onarmak mümkün değil mi?"

"Malesef Herm. Yıllar içinde pek çok usta asa yapımcı ile görüştüm. Normalde çatlak asalar tamir edilebiliyor ama mürver asada olmuyor. İçimden bir ses, en fazla birkaç mücadelede daha kullanabileceğimi söylüyor mürver asayı." Dedi ve cebinden eski, ilk asasını çıkardı.