Altın Dörtlü? ~ Dramione ~ NextGen

95~ Tom Riddle

(Bölümü tam bitiremedim ama sizi daha fazla bekletmemek için yayınladım. Bölüm neden kısa diye soran olursa diye açıklamayı başa yazıyorum😀)

Hope gözlerini araladığında kendini hastanede buldu. Neler olduğunu hatırlamakta zorluk çekiyordu. Başını sola doğru çevirdiğinde kızıl saçlı kadını gördü. İçtenlikle gülümsüyordu.

"Selam." Dedi Ginny.

"Selam."

Hope yatakta doğrulmaya çalıştı ama karnındaki acı ona engel oldu.

"Eee...şey...ne oldu? James...James nerde iyi mi?"

"İyi tatlım merak etme. Biraz önce buradaydı." Dedi Ginny. Hope elini ister istemez karnına götürdü. Çok kötü düşmüştü.

"Olan bitenden haberimiz var. Yani hepsinden." Dedi Ginny, Hope'un hafif şişlik karnına bakarak. Derin bir sessizlik oluştu.

"İyi mi peki? Bebek?" Diye sordu. Alacağı cevap onu çok korkutuyordu.

"Çok kötü darbe almışsın. Doktorlar bir karar vermen gerektiğini söylüyor. Bebeği şimdi aldırmazsan en geç 2 hafta içinde yüksek ihtimalle düşük yapabileceğini söylüyorlar. Aldırmamak büyük risk. Senin için yani. Üzgünüm tatlım." Dedi Ginny, destek verircesine Hope'un elini sıkarak. Hope ne diyeceğini veya ne hissedeceğini bilmiyordu. Bebeği zaten aldırmak istiyordu.

"James...James ile konuşabilir miyim?"

"Tabi. Sesleneyim ben." Dedi Ginny ve ayağa kalkıp dışarı çıktı. Kapıyı kapatmadan önce son bir şey söyledi.

"Karar tamamen sana ait. Başka kimsenin senin için karar vermesine izin verme."

"Siz olsanız ne yapardınız?" Diye sordu Hope.

"Daha çok gençsin. Bebek sahibi olmak zor iş. Yüksek ihtimalle ölü doğacak bir bebeği aldırmayarak kendi canımı riske atmazdım." Dedi Ginny ve kapattı kapıyı. Aradan saniyeler geçmemişti ki James hızla içeri girdi.

"Uyanmışsın!" Dedi ve adeta koşarak yanına gitti. Sarılmak istemişti ama canını acıtmak istemiyordu.

"İyi misin?"

"Ben...iyiyim ama...doktorlar ne olacağını söyledi mi sana?" Diye sordu Hope. James evet anlamında başını salladı. Hope üzgün görünüyordu. James ortamı yumuşatabileceğini düşündü.

"Şey...zaten aldırmak istiyordun değil mi?" Dedi ve Hope ağlamaya başladı.

"Hey...iyi misin? Sorun ne?"

"Ben...ne bileyim. Karnımda büyüyen bir bebek fikrine alışmaya başlamıştım."

"Ne yani sen..."

"...vazgeçmiştim. Doğurmak istiyordum. Ama şimdi aldırmak zorundayım." Dedi ve tekrar ağlamaya başladı. James yatağa yanına çıkıp sarıldı.

"Henüz çok genciz. Herkes öyle diyor zaten. Tekrar bir bebeğimiz olabilir."

"Ne...nasıl yani? Benden çocuk yapmak mı istiyorsun?" Diye sordu Hope. Yüzünde anlıkta olsa bir gülümseme olmuştu.

"Neden olmasın? Seni asla bırakmayacağım şimdiye anlamış olman gerekirdi. Herşeye baştan, düzgün ve sıralı bir şekilde başlayacağız. Sana çıkma teklifi edeceğim sonra sen kabul edeceksin. Günün birinde evlenme teklifi edeceğim ve yine kabul edeceksin. Ve yine günün birinde bir bebeğimiz olacak." Dedi James. Hope'un gözlerinin içine bakıp hayal ediyordu herşeyi ve hayalindeki herşey çok güzeldi.