Yalan

Anı

Özgür ile otururken Gizem ve avukatın gelmesini bekliyorduk.

"Her şeyi anladım ama annenin katilini nasıl öğreneceksin? Planının devamını anlatmadın." dedi.

"Kerim'e ne kadar güvensem de planın sadece ikimizin arasında kalmasını istedim. Şimdi anlatayım." dedim ve arkama yaslandım.

"Orhan Kayabey'i daha nasıl olduğuna tam karar veremesem de öldüreceğim. Böylece o aradan çekilecek. Barbaros yolları ayırmak isteyecek ve o esnada yeni fark etmiş gibi evlilik cüzdanını göstereceğim."

"Boşanmak ister." diye araya girdi Özgür.

"Bir yıl dolmadan anlaşmalı boşanma davası açılamaz. Ancak çekişmeli boşanma davası açabiliriz. Duruşma esnasında her ikimizin de boşanma yönünde irade sergileyerek evlilik birliğinin sarsıldığını şahit ve delillerle ispat etmemiz gerekir. İkimiz de ünlü iş insanlarıyız. Böyle bir boşanma işlerimizi etkiler. Bu yüzden boşanamayacak. Bir yıl içinde ise rahatlıkla ona yaklaşabilirim."

"Nasıl seninle evli çıktığını sorgulamayacak mı?" diye sordu Özgür.

"Babasının zaten kendisi ile evlenmemi istediğini, kendi adamlarına nikahı hazırlattığında bu oyunu kurduğunu söyleyeceğim. Ölen babasından hesap soramaz ama işi yapan adamlara sorar. En işi yapanlar benim adamlarım olduğu için bu dediğimi onaylayacaklar."

Özgür hayranlıkla bana bakıyordu. "Peki nasıl ona yakınlaşacaksın?"

"Dışarıya evli gibi görünüp imajımızı korumamız gerektiğini söylediğimde kabul edeceğini düşünüyorum. Böylece aynı evde yaşamayı sürdürürüz. Aynı evde ise yakınlaşmak için birçok fırsat var."

"Seni sevmesini mi sağlayacaksın?" diye sordu Özgür.

"Hedefim sadece aklını başından almak. Ona iyi davransam, jestler yapsam, yakınlık göstersem her türlü etkilenir. Etkilenmese bile kendisine iyi davrandığım için karşılığını verir. Beni çevresine dahil ederse katili bulmam çok basit olur."

"Ne söylesem az. Dahisin sen kızım." Gülümsedim. Bunu biliyordum.

Kapı çalınca gelene baktım. Avukat ve Gizem'di.

Kapıyı açtım ve "Hoş geldin avukat." dedim.

"Hoş buldum Gamze Hanım."

"İçeri geçin lütfen. Hızlıca miras açıklansın ve herkes yoluna gitsin istiyorum." dedim.

İkisi de içeri geçince Gizem bana baktı. Üzgün görünüyordu.

Annemin ölümünden başka bir olay daha olmuş gibiydi.

Salona geçtiğimizde avukat koltuğa oturdu ve deri çantasından birkaç evrak çıkardı.

"Öncelikle Gamze Hanım, anneniz tüm şirketleri size bırakmış ve bırakırken şu notu Gizem Hanım'a söylememi istedi."

Notu açtı ve okumaya başladı. "Küçük kızım, güzelim. Ablan senelerce bu şirketleri büyütmek için çalıştı. Bu şirketler bana ait bile değil. Onun mal varlığı. Tüm şirketleri ona bırakmamı anlayışla karşılayacağını düşünüyorum."

Gizem, tebessüm etti. "Hep böyle düşünceliydi."

Ona cevap vermedim.

"Gizem Hanım size ise Gamze Hanım'ın kaldığı bu ev hariç tüm evleri ve arsaları size bırakmış."

Şiddetle bağırdım. "Dağ evini de mi?"

Orası hayatımdaki en güzel anının gerçekleştiği yerdi.

"O dağ evinin anıları kötü. Sende kalabilir." diyen Gizem ile fark etmeden aynı anda konuştuk.

"Annem ve babam boşanacaklarını odada söyledi."

Birbirimize baktık.

"Hayatımın en güzel anıydı."

"Hayatımın en kötü anıydı."

Alayla güldüm. Aynı anda kurduğumuz cümlelere bak!

"Babamın beni dövemeyeceği haberi tabii en kötü anıdır." dedim.

"Babam iyi bir insan. Bir kere bile bana el kaldırdığını hatırlamıyorum."

"Zaten o eli hep bana kalkıyordu. İkimize birden vursa canım bu kadar yanmazdı. Seni el üstünde tutarken bana bir kere bile "Seni seviyorum." demedi."

Gizem'in gözleri dolarken "Babam öyle biri değil." dedi.

"Onun yüzünden atılan dikiş yaralarımı açmayayım."

Gizem cevap verecekken avukat, "Kızlar evrakları imzalamanız lazım." dedi.

Bizi ayırmak için araya girdiğini biliyordum. Bu yüzden olayı daha da uzatmadım.