Yalan

Depresyon

Düşük yapalı tam iki hafta olmuştu. Doktor muayenesine gitmiştik.

Doktor iyi olduğumu söylemişti. İyi miydim gerçekten?

İlk hamileliğimi fark edemeden, hamile olduğumun sevincini yaşayamadan düşük yaptığımı öğrenmiştim.

Ruhum, düşük yaptığımda çocuğum ile birlikte ölürken bedenim yaşasa kaç yazardı? Alt tarafı et yığınıyım.

Barbaros arabayı kenara çektiğinde geldiğimiz yere baktım.

Birlikte uyuyakaldığımız sahile gelmiştik. Eve gidip yatmak istiyordum.

"Niye geldik?" diye sordum.

"Aşağı in hadi." diyen Barbaros'a "Eve gitmek istiyorum." dedim.

"Lütfen benimle sahile gelir misin, Gamze?" diye sorduğunda "Niye?" diye sordum.

"İki haftadır doktora gitmek harici dışarı çıkmadın, kimseyle konuşmadın, yemek yemediğin için kaç kez serum bağladılar. Hayattan bağlantını kestin."

"İzin ver, böyle devam edeyim. Yaşama sevincim kalmadı." dedim.

Barbaros elimi tutarken "İzin ver, seni geri hayata bağlayayım. Benim de yüreğim yanıyor. Ben de çocuğumu kaybettim ve şimdi de seni kaybediyorum." dedi.

Kafam öne düşerken Barbaros, "Lütfen çocuğumdan sonra seni de kaybetmeme izin verme. Seni de kaybedersem ne yapacağımı bilemem, deliririm." dedi.

"Özür dilerim." diye fısıldadım.

"Özür dileme. Sadece bana yardım et. Ayakta durmanın tek sebebi sana yardım edebilme ümidim. Eğer sen hayata dönmemeye karar verirsen benim de ayakta kalmam için bir sebebim olmaz."

Gözlerimden yaş akarken ne diyeceğimi bilemiyordum.

"Şimdi sahile gidelim mi?" diye sordu.

"Gidelim."

Birlikte arabadan inince Barbaros kapıyı kilitledi ve hemen yanıma geldi.

Yürümeme yardım etmek için elini belime koyduğunda kafamı göğsüne yasladım.

Birlikte deniz kenarına gittiğimizde kumların üzerine oturduk.

"Benim tanıdığım Gamze her ne olursa olsun ayağa kalkıp intikamını alırdı. Şu an baban elini kolunu sallayarak geziyor ama sen depresyona girdin. Ayağa kalk. Çocuğumuzun intikamını alalım."

Kumlarla oynarken "Ayağa kalkmaya çalışacağım." dedim.

Barbaros, "Bu işler bittikten sonra şey yapalım mı?" diye sorunca ona baktım.

"Ney?"

"Çocuk." diye mırıldanan Barbaros'un üzerine kısa bir süre düşündüm.

"Bilmiyorum, Barbaros. Yeni düşük yaptım. Doktorun kontrolünde dahi olsa hemen çocuk yapmak istemiyorum." dedim.

Barbaros teklifini reddedeceğimi düşünmemiş olmalıydı. Şaşırdı.

"Anlıyorum seni. Ben sadece içimdeki boşluğu doldurmak istiyorum." dedi.

"Tekrar hamile kalsam bile içimizdeki o boşluk dinmeyecek. Bunu sen de içten içe biliyorsun."

Barbaros sırt üstü uzanırken "Biliyorum. Sadece bir çocuğumuzu kaybedince çocuğumuz olmasının ne kadar güzel bir şey olabileceğini fark ettim. Bir yuva kuralım istiyorum. Sen, ben, çocuğumuz. Hatta çocuklarımız olsun."

"Hamile kalmam için uygun ilk zamanda çocuk çalışmalarına başlayalım öyleyse." dedim.

Barbaros gülümseyerek "Mezarda yapılan bir seksten de hâyır gelmeyeceğini anlamış olduk. Bundan sonra herkes gibi geçelim odamıza, ne yapacaksak orada yapalım." dedi.

"Bize güvenmiyorum ama öyle deneyelim." dedim ve Barbaros'un yanına uzandım.

"Ama öncelikle babamı öldürelim. Artık nasıl öldürüldüğü umurumda değil. İşkence bile yapmak istemiyorum. Sadece ölsün."

Barbaros, "Biraz burada kalalım. Hava al, kendine gel." dedi.

"Seni seviyorum adam." dedim.

"Ben de seni seviyorum kadın." diyen Barbaros'a baktım.

O da bana bakıyordu.

Yavaşça dudağıma bir öpücük bıraktığında gözlerimi kapattım.

"Bu arada Aşkın hariç herkes yanıma geldi. Aşkın'a bir şey mi oldu? Özgür de çok üzgündü. Ne oldu?" diye sordum.

"Onun olayı çok daha karışık. Biraz kafanı dinlendir, sana öyle anlatayım." dediğinde onu kafamla onayladım.

"Artık bitsin bu olaylar. Bıktım." dedim.

"En kısa sürede bitecek. Sana söz veriyorum."

Tebessüm ederek "Sözünü tutmazsan seni öldürürüm." dedim.

"Sana teslim olurum."