Yalan

Benziyorsun

Özgür ve Bedirhan gelip bizi ayırırken sinirle soluyordum.

"Kim bilir ne yaptınız kadına da kanserden öldü!"

Barbaros sinirle "Ulan çok kaşınıyorsun!" diye bağırırken üstüme yürümesine engel olan tek kişi Bedirhan'dı.

"Boş laf etme işte! Defol git evimden!"

Özgür beni tutmuyor olsa vura vura evimden çıkartırdım.

Bedirhan, "Hadi Barbaros, gidelim." derken Barbaros bana sinirle bakmayı sürdürüyordu.

"Bedirhan al şu arkadaşını defol git, yoksa elimden bir kaza çıkacak." dedim.

Dışarıda silahlarını ellerine almış emrimi bekleyen adamlarımı görüyordum.

Sadece bir emrimle ne Bedirhan ne de Barbaros kalırdı.

Barbaros ile kaşlarımızı çatarak birbirimize bakmamızdan dolayı Özgür ile Bedirhan ne yapacağımızı kestiremiyordu.

Özgür'e "Bırak beni." dedim.

"Gamze bunu yapmayacağımı biliyorsun. Şimdi sakinleş." dediğinde umursamadım.

Bedirhan, "Barbaros gidelim." diyerek onu sürüklerken Barbaros, "Tekrar görüşeceğiz Gamze!" diye bağırdı.

"Yarın akşam sizin evinizde görüşeceğiz! Babamla nikahımda da!"

Barbaros ve Bedirhan bahçeden dışarı yürürken Barbaros, "Canın cehenneme!" diye bağırdı.

Sinirle koridorda duran vazoyu aldım ve arkasından fırlattım.

Vazo, Barbaros'un sırtına çarpıp kırılırken sinirle bana döndü.

Bedirhan geri dönmesin diye onu tutarken Özgür kapıyı kapattı.

Sinirden her şeyi yıkmak, parçalamak istiyordum.

"Gizem çabuk buraya gel!" diye bağırdım.

Gizem korkuyla gelirken yakasından tuttum ve onu sertçe duvara yasladım.

"Hangi akla sığınarak Barbaros'un bu bilgiyi öğrenmesine izin verirsin!"

"Abla isteyerek olmadı." diyerek ağlarken sinirle duvara yumruk attım.

"Kızım telefonun evdeydi. Ne zaman, nasıl onlara haber verdin?"

Gizem'in ağlaması şiddetleşirken, "Marketten dönerken köpek kovaladı! Bedirhan Bey oralardaymış, yardım etti. Sonra yanlışıkla ağzımdan kaçtı. Kötü bir niyetim yoktu." dedi.

"Mal mısın sen ya? Annemin katilini bu salakça hatan yüzünden bulamayabiliriz!"

Arkamı döndüm ve portmantoya tekme attım.

"Delireceğim!"

Sinirle bağırırken Gizem, "Babama benziyorsun!" diye bağırdı.

Bunu beklemiyordum.

Ona döndüm. "Babama mı benziyorum?" Şok olmuştum.

"Sinirlendiğinde tamamen babam oluyorsun!"

Gizem koşarak içeri kaçarken ne yapacağımı bilmiyordum.

"Babama mı benziyorum?" diye fısıldadım.

Sırtımı duvara verirken yumruk attığım yere baktım. Duvar içeri çökmüştü.

Babama benziyorum.

Gözlerim dolarken Özgür, "Gamze." dedi.

Ona baktım. "Kız doğruyu söylüyor. Sinirlenince babama dönüyorum."

Özgür yavaşça yanıma gelip bana sarılınca "Nefret ettiğim kişiye dönüşüyorum." dedim.

"Hayır, dönüşmüyorsun. İkinizin de sinirlenince gözü dönüyorsa yapacak bir şeyimiz yok."

"Her şey mahvoldu. Babasına "evet" desem bile Barbaros'un benden etkilenmesini sağlayamam. Nefret ediyor, beni düşmanı olarak görüyor. Ne yapsam işe yaramaz." dedim.

En çok da bu canımı yakıyordu. Annemin intikamını alamayacak olmak.

"Ne yapacağımızı söyleyeceğim. Önce içeri geçelim ve bir sakinleş. Sana su getireceğim."

Salona geçerken aklım darmaduman olmuştu.

Koltuğa oturdum ve kucağıma yastık koydum. Ne yapacağımı düşünüyordum.

Özgür su getirince suyu içtim ve "Ne yapacağım?" diye düşündüm.

"Yarın yemekten önce Barbaros yalnızken yanına gideceksin ve konuşacaksın."

Sinirle, "Benim o adi ile konuşacak bir şeyim yok." dedim.

"Annemin katili için bunu yapmalısın. Hem sana bir sorum var."

"Sor."

"Barbaros'un yerinde olsaydın seninle uğraşan kişinin babanla evlenmesine izin verir miydin? Niyetinin kötü olduğunu düşünmez miydin?"

Kısa bir süre düşündüm. Sırf teklifi reddettim diye hırslandım sanıyordu.

"O kişiyi öldürürdüm." dedim.

"Barbaros da sinirlendi, Gamze. Sinirden gözü dönmüştü. Sen de gördün." dediğinde "Yine de annem için dediklerini affedemem." dedim.

"Sen de olsan onun canını acıtacak en hassas noktaya değinirdin. Ayrıca sen de annesine laf ettin."

Başımı öne eğdim. Doğruyu söylüyordu.

"Peki yanına gidince ne söyleyeceğim?"