Aşk Koleksiyoncusu

74 - Emir'in karar aşaması

Duvarlar üstüne üstüne geliyordu. Karanlık da boy gösteren gölgesinin altında ezildi. Arzum'un bir başka erkekle düşünmek ezici bir yenilgiye uğratmıştı kendisini.

Bir başka kadınla olduğunu düşündüğü için Arzum'un kendisini bir erkeğin kollarına atılacağı ihtimalini düşünemiyordu. Bunu yapsa kendisini Nil ile aldattığında yapardı. Kendini yatağına attı huzursuzca. Tanıdığı Arzum ile hafızası yerine gelen her şeyi hatırlayan Arzum aynı mıydı?

Boşluk anında hayatına almış olduğu sıradan bir erkekti belki de.
Şuan ise geçmişinde önem verdiği erkekleri arayıp onları kendi mekânlarına götürebiliyordu. Başını olumsuzca salladı Arzum ucuz bir kadın değildi. Şuan tamamen saçmaladığını düşündü.    " Mutlaka bir açıklaması vardır" diye haykırdı tavana.

"Arel Çağın" dedi ağzını doldurarak. İsmini az önce duyduğu adamdan nefret ediyordu. Şuan karşısında olsa hiç şüphesiz beynini dağıtabilirdi.

Kapının açılması ile bakışlarını kapıya çevirdi. " İyi olup olmadığına bakmak istemiştim"

" Derya" -gözlerinin kapattı.- " İyi değilim"

Kapıyı usulca kapatarak yanına doğru ilerledi. Yatağın ucuna oturdu. "Burada kendinle savaşmak yerine neden Arzum'un yanına gitmiyorsun?" dedi. Bir annenin öğüt vermesi gibiydi ses tonu.

Derin bir nefes aldı bir şeyi itiraf ediyormuşçasına " Ben ne istiyorum bilmiyorum ki...-kısa bir nefes aralığı- İstanbul' a gitsem Arzum'un yanına kırılan kalbi ve gururu için seni arkamda bırakmam gerek."

Derya, Emir'in elini kavradı. " Arzum'u seviyorsun."

" Evet, seviyorum bunu inkâr etmiyorum ki. Ben sadece seni yok sayamıyorum."

Derya dudaklarını kavradığı el üzerinde gezdirdi. "Burada olmaktan da mutlu değilsin ki."

"Arzum benim kaderim. Nefesi onsuz aldığım zaman eksikliği fark ediyorum. Sen ise benim nefes aralığım gibisin. Sen olmadığın da ise boğuluyorum sanki basınçtan"

" Eskisi gibi savaşmayacaksın artık Arzum için. Hafızası şuan net...

"Unuttuklarını hatırlayıp halisasyonlardan kurtuldu. Babasıyla hastane çıkışı görüştü. Yüzleşti her şeyle. Şuan sadece mutlu olmak kaldı sana."

Emir acı dolu gülümsedi. " Bu kadar basit mi? O kadar çabam savaşıma rağmen hatırlarken geçmişini beni yanından uzaklaştırdı. Ozan ile kıyasladı beni. Ve şuan adını bile az önce öğrendiğim hergele ile birlikte."

" Peki, senin yaptıkların Emir... Tek taraflı düşünme. Sen Arzum için kendini hırpaladın bunu gözlemledim. Ya sonrası benimle karşılaşman, sabırsız bekleyişine eşlik eden kavgaların, senden uzaklaşmak isteyen Arzum'a karşı savaşmaman, bana kaçamakların... ne kadar sana kızmış olsa da onun sana ihtiyacı vardı. Bir karar vermelisin artık." Bütün söyleyecekleri bu kadarmış gibi sessizce ayağa kalktı.

Emir, Derya'nın bileğini kavrayarak kendine çekti. Göz göze gelmişlerdi. Dudakları kısa bir an için birleşti.

Derya "Aklınla çok fazla düşünüyorsan kalbinle hissetmeyi dene."

Emir, Derya'nın söylediklerinden rahatsız olarak odadan çıkışını seyretti. İkisi de farkındaydı aslında gitmesi gerektiğinin. Arzum'u kaybetmek istemiyorsa gitmeliydi.

Vote vermeyi unutmazsanız sevinirim

Bir de ufacık bir yorum *-*