who are you? ♦ hemmings [1, 2, 3]

Dwadzieścia trzy.

- Ale jakim cudem? - Ashton nadal nie mógł uwierzyć w to, co się dzieje. W końcu sam widział, jak samochód wjechał wtedy w jego przyjaciela.

- To od początku było ustawione, ale nieważne. Wbijacie do Luke'a? - zaproponował - Michael też jest.

- Jasne, nie widzieliśmy się 9 miesięcy. - zgodził się - Ale potem nam wytłumaczysz o co chodziło, dobra?

Calum pokiwał głową. Szybko poszedł kupić to, po co przyszedł, podczas gdy dwójka pozostałych czekała na niego przed sklepem. Rozmawiali o tym, jakie to poplątane. Przecież przez tyle czasu byli pewni, że Hood nie żyje. Byli nawet na jego pogrzebie, a teraz się okazuje, że Cal żyje i chyba ma się dobrze.

Chłopak wyszedł ze sklepu niosąc prawdopodobnie więcej rzeczy, niż miał kupić. Ale kogo to obchodziło? Droga do domu Hemmingsa jak zwykle potrwała tylko chwilę.

Siedzieli wszyscy w salonie rozmawiając jak kiedyś. Kiedy wszyscy byli najlepszymi przyjaciółmi i żyli bez problemów. Zajmowali się największymi głupotami, zapominając o tych wszystkich wydarzeniach, które namieszały.

- Calum, co się z tobą działo?

Hood wiedział, że to pytanie padnie. Prędzej, czy później - wiadomo było, że ktoś zapyta. Bał się na to odpowiadać. To było dla niego bardzo trudne.

- Byłem tu i tam - odpowiedział wymijająco.

- Ale dlaczego upozorowałeś własną śmierć? - zapytał Luke.

- To nie tak, że to upozorowałem. Cholera. To nawet nie ja to zaplanowałem. - wiedział, że nie powinien o tym wspominać. Nie powinien mówić im o swoim szefie.

- Nie ty, to kto?

- To nie jest takie proste, jak wam się wydaje. I nawet jeśli chcę wam powiedzieć, to nie mogę. - westchnął. Nie sądził, że to będzie takie trudne.

- Nie wygłupiaj się, na pewno możesz.

- Właśnie kurwa nie, bo nie chcę, żeby was zabił. - warknął.

Wszyscy spojrzeli na niego w szoku. Teraz dopiero się pogrążył.

dopiero teraz do mnie dotarło, że muszę czekać z dramami do zakończenia konkursu, więc 4-5 rozdziałów będzie strasznie nudne