106 - Served

378 14 10
                                    


CORA:           (kay Luana) A...e...sige, anak, maiwan ko na kayo. Inaantok na rin kasi ako e.

Katatapos lang mag-usap ng dalawa tungkol sa lagay ni Nemo.

LUANA:         Sige po. Bukas na lang po ulit. Mga anong oras po pala ang punta niyo sa hospital? Sasabay na lang po ako sa inyo.

CORA:           Mga bandang alas-otso, ganun.

LUANA:         A...okay po. Good night po, Mamang. (sabay halik sa pisngi ni Cora)

CORA:           Good night.

RANDEL:      Good night, Mamang. (hahalik din sa pisngi ni Cora)

CORA:           Good night. And be good, too. (titingnan ng makahulugan ang binata)

RANDEL:      Mamang naman. Lagi naman po akong good.

CORA:           Psh! Tigilan mo nga ako. (murmurs) Good good ka diyan. Kaya nga lumulobo tiyan ng batang yan dahil sa kalokohan mo.

RANDEL:      (nakakaloko ang ngiti) Okay, okay. Sige na po. Pahinga na po kayo. Remember, bawal po sa inyo ang mapuyat. (pasimple nitong aakayin palabas si Cora)

CORA:           Mmm...ang sabihin mo—

RANDEL:      Good night, Mamang! Sweet dreams!

CORAL:         Ewan ko sayo.

Pagkaalis ni Cora, agad na papasok ulit si Randel at isasara ang pinto. Mananatili namang masama ang tingin ni Luana sa binata.

RANDEL:      What?

LUANA:         (squints) Ikaw, binabalaan kita ha. Umayos ka.

RANDEL:      (mangingiti) Opo. Good night, mahal—

LUANA:         Stop saying that, will you? (mahihiga) Haist! Panira ng araw, panira ng gabi.

RANDEL:      (bahagyang matatawa) I love you.

LUANA:         Shut up!

RANDEL:      I love you and our baby.

LUANA:         Sinabi ng—

RANDEL:      Okay, okay. Good night na talaga.

Around 11 o'clock, magigising si Luana dahil sa pagkalam ng sikmura nito. Dahan-dahan itong babangon at aabutin ang crackers na nasa may side table.

RANDEL:      Gutom ka?

LUANA:         Hindi pa ba obvious?

Makakatatlong piraso ang dalaga.

LUANA:         (sa isip nito) I'm still hungry pero ayoko na ng crackers.

Bababa ito ng kama. Balak nitong bumaba ng kusina para kumuha ng makakain.

RANDEL:      (babangon at mauupo) Saan ka pupunta?

Hindi sasagot ang tinanong. Basta na lang nitong bubuksan ang pinto at lalabas. Agad naman siyang susundan ng binata.

RANDEL:      Are you still hungry?

LUANA:         Oo. Kaya, pwede, tumabi-tabi ka baka magdilim ang paningin ko.

RANDEL:      Hay...gabing-gabi na ang sungit pa din.

Iirapan lang siya ng dalaga.

RANDEL:      What do you wanna eat?

LUANA:         Bakit, ipaghahanda mo ba ko?

RANDEL:      My plea-sure!

LUANA:         Fine. I want some sotanghon soup na may tuna instead of chicken. Kaya mong lutuin?

Here With MeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon