Jao's POV
6:37 am, papunta na ako sa school para sa second day ng punishment namin. I was about to go when the wind blows brutally making me remember what happened yesterday.
Bahagya pa akong nanginig at nangilabot ng maalala ang lahat ng nangyari kahapon. It was like a nightmare that nobody will dare to experience.
Tumakbo ako ng mabilis papalayo sa CR. Sobrang lakas parin ng halakhak ko habang inaalala ang naging reaksyon ni Lindy kanina sa ginawa ko. Sigurado akong diring-diri na yun. Paano ba naman, masyadong OA yun sa kalinisan.
Mas binilisan ko pa ang pagtakbo ng maramdaman kong hinahabol niya ako, medyo may talent to sa pag takbo kaya kailangan kong bilisan.
Sumilip ako sa kanya at napahagalpak sa pag tawa ng makita kung paano umusok ang mukha niya sa galit.
Her angry face is satisfying my evil needs, pero para bang bigla akong natigilan sa pag-iisip ng maramdaman ko ang pag tama ng paa ko sa isang bato dahilan para mawalan ako ng balanse.
"Aray.." - daing ko pagka-bagsak sa lupa.
Awtomatiko kong inabot ang aking ankle ng maramdaman ang sakit mula doon. The pain is ineffable. Hands na sana akong humingi ng tulong ng maramdaman ko ang biglaang pag hatak sa akin ng kung sino.
“Bakit mo ginawa yun?!”
Malakas na sigaw agad ni lawlaw ang bumungad sa akin. Ang kanyang boses ay parang kulog sa sobrang lakas, halatang galit.
“L-lindy.. c'mon it was just a joke.” — wika ko habang patuloy paring nakahawak sa aking paa.
“Pwes hindi magandang biro yun Jao! Pukingina mo!” — bulyaw niya.
BINABASA MO ANG
Enemy vs Enemy | ✓
Ficción GeneralSa storyang pag-aaway ang nagpapatibay, susugal kaba? (Supamacho series #1) © 2020 DiAkoSiJoy All rights reserved