Enemy vs Enemy | ✓

Enemy #07

Lindy's POV

 
Umuwi ako ng maaga sa abot ng aking makakaya. Masyado akong napagod sa sobrang daming nangyari ngayong araw kaya naman ay naisipan kong ubusin ang ilang oras para mag pahinga.

Pagpasok ko palang sa bahay ay nakita ko na agad sina mama at papa na nakaupo sa sala habang nakatingin ng seryoso sa akin. It's as if they're really waiting for me.

Anong meron?

“Sit down.” — ma-awtoridad na utos ni pala.

Bahagyang nangunot ang noo ko dahil sa pagkalito pero walang ring nagawa kundi ang sumunod sa ini-utos niya. Dahan-dahan akong lumapit sa sofa para sana maupo pero agad ring natigilan ng biglang magsalita si mama.

“No! Just let her stand.” — pangontrang sigaw ni mama habang nakakatitig parin ng deretso sa akin.

“Ma? Anong mer--”

“Oh my gracious lord, Lindy! What's happening to you?!” — she asked with full of disappointment on her face. She cutted me off.

‘Wait, what's happening? Bakit may ganitong eksena ngayon dito?’

“Wait ma, b-bakit po ba?” — Nalilitong tanong ko sa kanya. 'Cause if I were to be ask, wala akong alam sa ikinakagalit nila.

“I can't believe that you can be this so wild!” — sigaw ni mama sa akin, samantalang si papa naman ay nananatiling tahimik lang habang nakikinig.

“Ma, what do you mean?” — kinakabahang tanong.

“All this time ang buong akala ko nag aaral ka ng mabuti sa school, tapos ngayon malalaman ko na ang dami mo na palang ginagawang di maganda?!” — Sigaw ulit ni mama na talaga namang ikinagulat ko. Paano niya nalaman ang tungkol dito?

I was about to talk and defend myself pero agad siyang nag-salita ng talaga namang ikina-durog ng puso ko.

“You're such a failure, Lindy. Always a failure!” — she said, sabay lakad paalis.

I became motionless because of what I heard. Pakiramdam ko lahat ng self confidence na mayroon ako sa aking katawan ay nawala. And there, I started questioning my worth.

I'm such failure. Oo tama si mama, isa akong malaking failure sa buhay niya. Wala na akong ibang magandang naidulot kundi maging isang failure sa buhay nila ni papa.

I locked myself to my room the whole night. Her words sent myself to tears. It was just a one-sentence line but it was sharp enough to break my heart.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jao's POV

Medyo late na akong nagising kanina kaya naman ay 7:30 na ako nakapasok sa school. 30 minutes late from our usual call time.

This is the 3rd day of our punishment and everyday is becoming very tiring. Nasa 5th floor ng building ang rooftop kung saan kami maglilinis at hagdanan lang ang meron sa school kaya no choice ako kundi ang lakarin ang pagitan mula sa unang palapag hanggang sa rooftop.