HER GÜN AYNI SAATTE YENİ BÖLÜMLER PARTLAR HALİNDE GÜNCELLENİYOR!
----------------------------------------------------------
ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR SERİSİ
-SAĞIR KULAĞA AĞLAMAK:
Bir annenin rahmine düşen benlik, öğrendiği gerçekler karşısında...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
PROLOG (Düzenlendi)
Mevsimlerden kış, aylardan Eylül, günlerden Pazartesi, saatlerden 21:32; Üniversitenin kalabalık koridoru bir anda yalnızlaştı ve çevremizdeki insanlar sessizleşti; "Çünkü hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkması için. Hiç çaresiz kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin. Ağlamayı bilmiyorsan, neşesizdir kahkahaların; 'Merhaba' dememişsen, anlamsızdır 'Elveda' ların..." *
Açık kahve gözlerinde birkaç haylaz pırıltı yer alıyor, yüzünde ise çarpık bir gülümseme. Ayaklarında siyah, uzun, bağcıklı postalları, içindeyse fazla dar sayılamayacak asker yeşili, zincirli bir pantolonu var. Üstünde siyah deri bir ceket, içindeyse ceketten dolayı uzun mu yoksa kısa mı olduğu belli olmayan, bisiklet yaka ve koyu yeşil renkli bir tişörtü bulunuyor. Asi bir şekilde dağılmış kumrala kaçan saçları ve kirli sakalıyla daha çok serseriye benziyor. Omuzları geniş, vücudu ince ama fit.
"Merhaba..."
Zaman geçti, güneş doğudan doğup batıdan batarken gece gündüzü takip etmekle yetindi. Küçük bir kız çocuğunun ruhu, hayattan aldığı ağır darbeler sonucu intihar etti ve ölmeden önce attığı son çığlıklarsa genç bir kızın bedenine hapsoldu. Biten kum saati ters çevrildi ve gelecek, geçmişin gölgesinde kayboldu.
Bir annenin rahmine düşen benlik, öğrendiği gerçekler karşısında hissettiği büyük acı sebebi ile kendi öz iradesi ile kordonunu alıp keserek yaşamına son verdi ve parçalanarak etrafa saçıldı. Olanları şaşkınlıkla izleyen Tanrı, parçalardan birini alıp sahte bir beden yarattı.
O gece bir çocuğun pembe düşleri karanlığa yenilerek kabusa dönüştü ve akıttığı göz yaşları, yatağının altında saklanan canavarın ilk yemeği oldu.
"-Benim ilk aşkım gerçekten hep dinlediğimiz sıradan aşk hikayelerine benzemez," dedi.
-Daha iyi ya. Anlatın... İsteriz!" diye atıldı ev sahibiyle Sergey Nikolayeviç.
"Hay hay, memnuniyetle... Yalnız şöyle yapalım, anlatmayı pek beceremem ben. Ya kem küm eder ya da konuyu gevelerim, gereksiz ayrıntılara dalarım. Soğuk, yapmacık bir şey olur... İzin verirseniz, hatırımda kalanları bir deftere karalayıp başka bir gün okuyayım size." **
