HER GÜN AYNI SAATTE YENİ BÖLÜMLER PARTLAR HALİNDE GÜNCELLENİYOR!
----------------------------------------------------------
ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR SERİSİ
-SAĞIR KULAĞA AĞLAMAK:
Bir annenin rahmine düşen benlik, öğrendiği gerçekler karşısında...
Ekran kararırken ve telefon kendi kendine kapanırken, sessizliği bozan ilk kişi bana sıkıca sarılan ve hıçkırıklarını engellemeye çalışan İpek olmuştu. Herkesin dikkati ona dönerken, ekip Yağız'ın elinden telefonu almak isterken Yağız sakince, onlara telefonu vermeyi reddetti.
"Bundan sonrasını ben devralıyorum Erkan. Sen ve ekibin artık gidebilirsiniz..." dedikten sonra hiç konuşmalarına fırsat vermeden adamlarından birini yanına çağırdı. "Selim, ekibe eşlik et, hadi koçum!" Selim, Yağız'ın önünde ceketini iliklerken başını patronun emrine sadık bir çalışan gibi yavaşça öne eğdi ve aletleri alıp kısa sürede gözden kayboldular.
Erkan beyin gitmeden söylediği son şey ise; "Yanlış yapıyorsun." Oldu. "Yanlış yapıyorsun Yağız, çok yanlış yapıyorsun."
"Beni bilirsin Erkan, Yağız Talat ben... Ne zaman doğru bir şey yaptığım görülmüş ki? Hadi uza..." Ben hariç diğer herkes her şeyin farkında Olric.
Yalnızca ben hariç...
Bu olanları anlamak şöyle dursun, tepki vermekte bile güçlük çekiyorum. Gözlerimle olanları gördüğüm halde hala; "Öldü mü?" diye soramıyorum. Kandırılmaya ihtiyacım var... Belki de ölüm kapımı çalmak üzeredir çünkü ruhum ölmek üzere, iyice çürümeme çok az kaldı.
Korkuyorum Olric, bedenimi toprağa gömdüklerinde ruhumun gidecek yerinin kalmamasından korkuyorum. Bugün korkmak için ne kadar çok nedenim var öyle..!
İpek, ince kollarını bedenime iyice dolamış ve yüzünü boynuma gömmüş bir şekilde ağlıyor... Onun neden bu kadar çok ağladığını bilmiyorum. Günlerdir ağlamama rağmen, şimdi neden ağlayamadığımı da bilmiyorum.
Korkuyorum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
