HER GÜN AYNI SAATTE YENİ BÖLÜMLER PARTLAR HALİNDE GÜNCELLENİYOR!
----------------------------------------------------------
ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR SERİSİ
-SAĞIR KULAĞA AĞLAMAK:
Bir annenin rahmine düşen benlik, öğrendiği gerçekler karşısında...
-Acılarla yaşayanlar, acılardan doğup acılarla var olanlara hitaben...Acılarla yok olmamız dileğiyle...
Tarih:Siyah.
Saat:18:05.
Bilirsin beni, ben her zaman kelimelerin yetersizliğinden yakınır dururum fakat meğer ne kadar önemliymiş anlatmak kadar anlaşılmak da... Sen, beni anla Olric.
Bazı insanların duvarları varken benim ise aynalarım vardı. Benliğimi bunca zamandır bir aynanın içine hapsetmiş, karşımdaki insanlara aynaların dışında kalan birini tanımalarını sağlamıştım.
Bir süre sonra aynaların dışında ki gerçek benliğimden uzak birini o kadar kabullenmiştim ki ben bile o olduğuma inanmıştım.
İşte Olric, şimdi sana bu aynaların çıktığı yeri gösterdim; Her ne kadar Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler masalını pek fazla sevmesem de orada ki aynanın her zaman Kraliçe'ye doğruları söylemesi üzerine hafızamda yer edinmiş ve kendimi, benliğimi sana anlatırken içinde bulunduğum bu durumdan da yola çıkarak aynaları kullanmıştım, kendimi daha iyi sana anlatabilmek için.
Büyüyoruz Olric...
Her yıl yaş alıp değişip büyüsek de çocukluğumuzun geçtiği o Arnavut kaldırımlı sokakları unutamıyor ve bir anda kendimizi orada, kimi zaman arkadaşlarla top oynarken buluyor, kimi zaman da elimizdeki salçalı ekmeğin tadını hala hatırlayabiliyoruz.
Yazık bize be Olric... Çocukken hevesle beklediğimiz 'büyümek' ne ara bu kadar yorucu oldu böyle? Bizden önce de böyle miydi yoksa biz büyüdük diye mi oldu?
Sırf büyüdük diye, kaybetmeye veya acı çekmeye alışmamalıyız bence. Ne de olsa, 'benim babam, senin babanı döver...' diye birkaç arkadaşımızı korkutan, daha dünkü o çocuklarız. Gerçi, benim bunu bana söyletecek bir babam bile yoktu ya, yazık bana be Olric...
Aynalara hapsettiğim benliğim, bana duyduğu büyük öfke ve kalp kırıklığı nedeniyle kendisine yapılan onca zulüm ve hakaretten dolayı kırıldı ve paramparça olup etrafa saçıldı.
Eğer herhangi bir yolda, herhangi bir anda ya da herhangi bir yerde, o parçaya sizde denk gelirseniz, sizden ricam görmezden gelip gitmenizdir. Çünkü o, sadece kırılmaya, görmezden gelinip unutulmaya alışkındır.
Binlerce kırık, binlerce ben; Benliğim, cam parçası gibi etrafa saçılmışken ben, birinde gülüyor, diğerinde ise ağlıyordum.
Benliğim bu kadar parçaya ayrılmışken ruhum, parçaları toplamaya çalışırken zaman zaman bir yerini kesiyor, zarar görüyor ve acı içinde kıvranıyordu.
Kayboldum, kayboldu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
