HER GÜN AYNI SAATTE YENİ BÖLÜMLER PARTLAR HALİNDE GÜNCELLENİYOR!
----------------------------------------------------------
ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR SERİSİ
-SAĞIR KULAĞA AĞLAMAK:
Bir annenin rahmine düşen benlik, öğrendiği gerçekler karşısında...
-Şimdi önüm mumlarla çevrilmiş bu yolda, arkamdan karanlıktan doğmuş bir gölgenin bir anda ellerini bedenime sarıp beni kendine çekmesinden korkuyordum.
Tarih:Karanlıktaki Mumlar.
Saat:16: 44.
Hayatında bir yerim olmadığını bana açık bir dille söyleyen bir insandan, bu yaptıklarından dolayı ona bağıramaz veya hesap soramazdım. Buna alışmam ve kendi yoluma bakmam gerekiyordu.
Günay'ın dağıttıklarını, en kısa sürede toparlamalıydım; Sanki başkaları beni hiç dağıtmamış gibi...
İpek ile ettiğim birkaç sohbetin sonunda akşam olup hava karardığı için vedalaşıp evden çıkmak istedim fakat gitmeden önce lavaboya girmek için izin istedim. İpek, lavaboyu tarif ettiğinde, dediği gibi yukarıya çıkmış ve uzun holü yürüyüp sağdaki odalardan birine girmiştim fakat girer girmez yanlış odaya girdiğimi anlamıştım çünkü buranın tuvalete benzer bir yanı yoktu; Duvarlardan mobilyalara kadar odanın her yeri krem ve detaylarıyla süslenmişti. Onun haricinde bir tane çift kişilik yatak, iki kişilik olduğu belli olan dolap, aynalı bir makyaj masası, çeşitli abajur ve fotoğraf çerçeveleriyle, küçük bir çöp kovası...Bir de duvarda kocaman bir tablo; Elle çizildiği belli olan Günay ile bir kadının bulunduğu bir tabloydu.
Kaşlarım çatılırken, resme daha dikkatli bakmak için tablonun tam karşısına geçip durdum ve birkaç saniye boyunca her detayını incelemeye başladım; Aslında tablo siyah-beyaz renklerinden oluşan, bir çiftin tablosuydu fakat tablodaki birkaç detay renklerle renklendirilmişti. Yabancı kadının omuzlarına kadar gelen kıvırcık sarı saçları vardı ve cam gibi parlak olan yeşil gözleri ile bana bakıyor gibiydi. Bu kadar parlak gözlerle, gözlerimin buluşmasıyla bir anda irkilip yerimde ufakça zıpladım. Çünkü tablodaki o kadar siyah ve beyazlığın arasında gözleri ve saçları o kadar parlak ve canlı duruyorlardı ki sanki birazdan tablodan çıkıp bana doğru gelecekmiş gibi hissetmeme sebep olmuştu. Kadın, ağzını her ne kadar eliyle kapatmış olsa da, gülümsediğini gözlerinden anlayabiliyordum. Günay ise onun hemen arkasındaydı ve bana, yani karşıya değil de o yabancı kadına bakıyordu.
Günay genellikle bana çarpık bir gülüş sergiler, gözlerinde haylaz birkaç pırıltıyla bana bakar ve çoğunlukla da sözlerinde alaylı bir tutum oluşurdu fakat bu resimde ise Günay gerçekten de yüzündeki kocaman bir gülümsemeyle kadına bakıyor, gözlerindeki tatlı kahvelerde ise hiç görmediğim bir pırıltı vardı... Hayranlık gibi. Gerçekten çok mutlu gözüküyordu, öyle ki sanki biraz daha Günay'a dikkatli bakmaya devam edersem o an ki attığı kahkahalarının sesini hala duyabilecekmişim gibiydi.
Bana hiç böyle bakmamıştı.
El ele tutuşuyorlardı ve saçları ile gözleri hariç, üzerindeki kıyafetlerle arkalarında ki kalan diğer tüm detaylar yalnızca siyah ve beyazdan oluşuyordu.
Bu bir fotoğraftan yapılmış olan bir resimdi fakat içimde, adını koyamadığım bir şeyler kendisini gösterince, bir an hiç görmemiş gibi yaparak odayı kapatıp buradan çıkmak istedim. Kendime neler olduğunu anlayamıyordum... Bu tabloda Günay'ın bu kadar mutlu ve huzurlu gözükmesinin nedenini de anlayamıyordum veya benim yanımda neden çok daha farklı olduğunu...
İnkar etmeyeceğim, Günay'ı bu kadar kısa zamanda onunla bir şeyler paylaşmamın sebebi, aslında bana karşı olan davranış ve tutumlarıydı. Rusya'da ki yaşadıklarımızdan önce, biz gerçekten de birlikte vakit geçirmekten keyif alan iki arkadaş gibiydik.
Onu hiçbir zaman sorgulamamış, onu yanlış anlamamak ve aramızda bir sorun olmaması için elimden geleni yapmıştım. Eğer Rusya'da o sözleri bana karşı söylemeseydi bile, ben onunla asla bu tarz konuşmaya yapamazdım.
Olaylar bu ve benzer raddeye gelmezdi bile, kaldığımız yerden devam ederdik. Şimdi ise öyle bir noktaydık ki, eğer kendi açımdan konuşmam gerekirse bırakın kaldığım yeri, arkamdan gelip ve bir gün üstüme de yıkılacak olan tüm yükü bile bile başladığım yere geri dönüp hayatıma tekrar başlamam gerekiyordu.
Bu insanı yorardı.
Beni de yoracaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
