HER GÜN AYNI SAATTE YENİ BÖLÜMLER PARTLAR HALİNDE GÜNCELLENİYOR!
----------------------------------------------------------
ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR SERİSİ
-SAĞIR KULAĞA AĞLAMAK:
Bir annenin rahmine düşen benlik, öğrendiği gerçekler karşısında...
Şimdi içinde tut o nefesi ve bekle... Yok olacaksın.
Korkuların, endişelerin ve geçmişin silikleşecek ve sen, kaybolacaksın. Sen sadece bekle ve içinde tut nefesi... Kalbin, göğüs kafesine korku ve endişe içerisinde çarpıp geri kaçsa dahi, ağzın, o alacağı küçücük nefese muhtaç kalsa dahi sen yine de dayan, her şeyin bitmesine çok az kaldı.
Yaşam ile ölüm arasında kalan o ince ipte dolanan cambaz, şimdi kaşlarını kaldırmış ve ne yapacağını bilemez bir halde bana bakıyor, beni izliyordu. Soluğumu tıkayan nefessizlikle ellerimi kıpırdatmaya çalışıp gözlerimi açtım ve o anda gördüğüm ilk şey etrafımda dalgalanarak yüzen saçlarım olmuştu. Hayır Olric, hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçmedi. Sadece annemin aklıma kazınan yüzü zihnime bir perde gibi inmişti; Her zamanki gibi yorgun gülümsemesine inatla, gözleri canlılıkla parlıyor ve bana bakıyordu. Saçları kemoterapiden dolayı kısalmış ve cansızlaşmıştı. Ayrıca vücudu zayıflamış ve içinde taşıdığı ruh, artık ona ağır geliyordu.
Bir şeyler söyledi, duymak istedim.
Gülerek elini ağzına götürdü, o elini alıp çekmek ve gülüşünün sesini duymak istedim.
Elini uzattı, tutmak istedim.
Bana uzandı ve alnımdan öptü.
Ah Olric... Bir bilsen ne kadar da ağlamak istedim.
"Söğüt ağacı, söğüt ağacı dökme göz yaşlarını..." Annemin küçükken bana söylediği ninnisi zihnime düşüp kulağıma fısıldanırken, gözlerim karanlığa teslim olmakta kararlıydılar. Cambaz artık bana bakmıyor, her zaman beni dinleyen Olric, bu sefer ortalıklarda gözükmüyordu.
Yok olmama çok az kalmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
