HER GÜN AYNI SAATTE YENİ BÖLÜMLER PARTLAR HALİNDE GÜNCELLENİYOR!
----------------------------------------------------------
ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR SERİSİ
-SAĞIR KULAĞA AĞLAMAK:
Bir annenin rahmine düşen benlik, öğrendiği gerçekler karşısında...
-Cam bir fanusa kapatılan anılarım, artık kan kusuyorlardı.
Tarih:Geçmişin İzleri.
Saat:18: 20.
"Ben... fazla kalmam zaten." dedim yüzümdeki zoraki bir gülümsemeyle. Hala benim odaya girmemi bekleyen teyzeye doğru yürüyüp odanın kapısını tıklattım. Birkaç sesten sonra kapıyı açtığımda ise beni bir anda büyük bir salon karşılamıştı. Ben içeriye girer girmez tüm sesler susmuş ve herkes bir anda birbirine bakmaya başlamıştı.
"Çığlık abla?" diyerek şaşkınca bana bakan Sevgi, şaşkınlığını atlatan ilk kişi de olmuş ve koşarak belime sarılmıştı. Gülümseyerek bende ona sarılmış ve özlemle kucağıma alıp yanaklarından öpmüştüm.
"Boncuğum..." Onun gözlerinin üstümde olduğunu her ne kadar hissediyor olsam da ona bakmamaya kararlıydım. Bu yüzden gözlerimi hep Sevgi'nin üzerinde tutmaya özen gösterdim. "Bir anda telefonda çığlık atınca, beni çok korkuttun." deyince Sevgi'nin mutlu olan yüzü bir anda düşmüş ve gözlerini benden çekip babasının olduğu yere bakmıştı.
"Babama baksana Çığlık abla... Yine kırmızıya boyanmış." Sevgi'nin ne dediğini önce idrak edemesem de birkaç saniye duraklamanın ardından korkuyla dolu olan gözlerim Sevgi'den Günay'a gitti ve her santimini incelemeye başladı; Siyah koltuklarda oturan Günay, gerçekten de Sevgi'nin dediği gibi kırmızı bir boyayla boyanmış gibiydi. Yüzünün her yeri ince kesiklerle doluydu ve kaşı ile dudağı da patlamıştı. Çıplak göğsünde ise karnını ve sağ omzunu kapatacak şekilde sargı sarılmış, kot pantolonuyla oturmuş, tepkisiz bir halde bana bakıyordu.
Gözlerim, onun gözleriyle buluşur buluşmaz elim hemen montumun sağ cebinde evden çıkmadan önce katlamış bir şekilde attığım fotoğrafa gitmiş, bu ani hareketim ile birlikte Günay'da birkaç saniyeliğine gözlerini benden çekip montumun, elimin gittiği cebinde takılı kalmış ve gözleri tekrar gözlerime takılı kalmıştı fakat şimdi daha meraklı bir şekilde bakıyorlardı.
"Sen, iyi misin?" diyerek kucağımdaki Sevgi'yi hiç bırakmadan ona doğru ilerlediğimde, Günay soruma hiç cevap vermeden sadece bana bakmakla yetinmişti. Sevgi kucağımdan atlayıp babasının yanında ki koltuğa otururken, benim gözlerim hala endişe içerisinde Günay'ın vücudunu inceliyorlardı. Gerçekten dağılmış gözüküyordu; Sakalları, görüşmediğimizin zamandan beridir daha çok uzamıştı.
"Günay bey, istediğiniz gibi ilk yardım çantasını getirdim efendim..." diyerek beni kapıda karşılayan teyzenin içeriye gelmesiyle birlikte gözlerim ona dönmüştü. Teyze, bana ufaktan tebessüm edip çantayı koltuğun yanındaki kenara koyduktan sonra tekrar bana döndü. "Bu arada ben Aysen."
Gülümseyerek elini sıkarak ismimi söyledim. Aysen teyze de gülümsemiş ve odadan çıkıp gitmişti. Hemen ilk yardım çantasını kendime doğru çekmiş ve içerisini karıştırmaya başlamıştım.
Günay'ın gözlerini hala üstümde hissetsem de ona bakmamakta kararlıydım çünkü ne diyeceğimi bilemiyordum. Saçma bir kelimenin ağzımdan kaçmasını istemiyordum. Onun yanında hiç olmadığım kadar gergindim ve bu nedenle elim ayağım birbirine giriyordu.
Her ne kadar son görüşmemizden bu yana birkaç gün geçmiş olsa da, sanki yıllar sonra tesadüf eseri denk gelmiş gibiydik. Onun, bana karşı bu denli soğukkanlı olmasına şaşırsam da, kendimin de onun karşısında bu denli gergin olabileceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.
İlk yardım çantasının içerisi adını bilmediğim ve hatta bazılarını ilk defa gördüğüm, bir sürü şeyle doluydu. Bugüne kadar hiç ilk yardım yapmamış, sadece bir ara üniversiteyken İpek'in bir sakarlığı sonucu meydana gelen ufak bir kazada aldığı yaranın, hemşire tarafından müdahale edilmesine denk gelmiştim.
Sessizce odadan çıkıp Aysen teyzeye seslendim ve onun tarif ettiği gibi lavaboya girip ellerimi iyice yıkadım. Sonrasında havlu peçete ile ellerimi kuruladıktan sonra tekrar Günay ile Sevgi'nin bulunduğu odaya girip kapıyı kapattığımda, ikisinin de televizyonda oynatılan animasyonu izlediklerini gördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
