HER GÜN AYNI SAATTE YENİ BÖLÜMLER PARTLAR HALİNDE GÜNCELLENİYOR!
----------------------------------------------------------
ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR SERİSİ
-SAĞIR KULAĞA AĞLAMAK:
Bir annenin rahmine düşen benlik, öğrendiği gerçekler karşısında...
-Acılarla yaşayanlar, acılardan doğup acılarla var olanlara hitaben... Acılarla yok olmamız dileğiyle...
Tarih:Siyah.
Saat:18:05.
"Annem 'git' demese, bir dakika yanında durmam, ismini anmam, yüzünü tanımam bile. Sırf annem istedi diye katlandım sana ama o kadar acıydı ki seninle geçirdiğim o 3 yıl. O kadar koydu ki bana, şimdi tarif etsem, korkar kaçarsın benden. Sana olan nefretimi anlatsam yüzüne var ya, aynaya bakacak yüzün olmaz. Millet sana 'baba' diye seslenince, bakamazsın yüzlerine. O kadar söyleyeyim sana, sen gerisini anla."
Acı benimle gülüyor, acı benimle ağlıyordu. Hatta acı arkama geçmiş, saçlarımla oynuyordu; Acı her yerimde ve her zerremdeydi.
"Nasıl Sevgi'nin mezarına gelmedin, annemin mezarına da gelme. Oğlunu da al, eşini, çocuklarını... Al ve git. Senden ne varsa bu hayatta, al ve git. Senin günahların çok fazla Ekrem bey! Anladım, 'yaşlandım, giderayak günahlarımdan da arınayım' diye düşünüp bizi kullanıyor olabilirsin ama yaramaz sana. Oğlunu aldın, git. Beni de alsan bile, günahların o kadar fazla ki üzgünüm ama ben bile yaramam senin işine." dedikten sonra burnumu çektim. "Ya... Neden ya? Nasıl ya? O kadar şeyden sonra, nasıl gelebilirsin? Nasıl elimi tutabilirsin? Nasıl karşımda böyle durabilirsin? Biraz bile yanmıyor mu için? Pişmanlık duymuyor musun yaptıklarından? Evladını kaybettin sen ya, kızını kaybettin. 7 yaşını göremeyen kızını kaybettin. Sen zenginlik içindeyken aç kalan kızını kaybettin. Sen de evlatsın, sen de insansın. Nasıl uyuyabiliyorsun geceleri? Onlar sana 'baba' dediklerinde, nasıl bakabiliyorsun suratlarına?"
Acı benimle birlikte nefes alıp veriyordu. Acı benimle var oluyordu.
"Suç sende değil ki suç bende..." dedim sıkıntıyla iç çekip bitap düşmüş bir halde sırtımı sandalyeye yaslayıp gözlerimi, karşımda duran annemin odasına dikmiştim. Sanki annem yattığı yerden kalkıp yanıma gelmiş ve bana sarılmıştı. "Küçükken aç ve uykusuz olduğuma aldırmadan geleceksin diye pencere önündeki onlarca geceler beklediğim gibi büyüdüğümde de seni bekleyip durdum. Anlamaya çalıştım seni, kabullendim hatta. Kendimi hep yetersiz gördüm. Beni, abimi, kardeşimi neden sevmediğini sürekli kendime sorup kendimce cevaplar bulmaya çalıştım. Küçükken, geceleri kardeşlerimle sokakta çöplerin arasından yemek topladığımızı gören arkadaşlarım, sabahları benimle dalga geçiyor ve çöp gibi koktuğumu söyleyip duruyorlardı. Ben onlara 'babam gelince hepinize kızacak' bile diyemiyordum. Çünkü sen, o zaman da yoktun. Hiçbir doğum günümde, mutlu olduğum hiçbir anda olmadığın gibi, sana en ihtiyacım olduğu anda bile yoktun ki sen ve ben, hala oturmuş seninle konuşuyorum. Annem öldü ya benim!" diye bağırdım en son cümlemde. Şimdi her şey daha acı, her yer daha renksizdi. "Annem öldü ya!" Acımı duyan koridor, cümlemi aldı hastanenin her bir köşesinde yankılandı; Ne diyeyim, duyanlar duymayanlara, görenler görmeyenlere anlatsın. "Annem öldü!" dedim tekrar. Kendime hatırlatır gibi. Gerçek, gerçekten acıydı. Duydukça kahroldum, anladıkça ağladım. Bütün kontrolümü kaybedip bağıra bağıra ağladım.
Seslere gelip halime dayanamayan hemşireler beni sakinleştirmek için yanıma gelmek isteseler de o sıra da göz ucuyla gördüğüm babamın birkaç adamı ve Damat izin vermedi. Bunu gördükçe ben, daha çok bağırdım ve daha çok ağladım.
"Çığlık abla..." diyerek bana koşarcasına sarılan Sevgi'nin küçücük boynuna kafamı gömüp ağladım. Ben orada ne kadar durdum, babamlar ne ara gittiler bilmiyordum ancak eve geldiğimi, birkaç kişinin kısık sesle birbirleriyle konuşmasından anladım.
"Kızım, sen Çığlık ablanın çantasını al. Ben de Çığlık ablanı taşıyayım. Yorgundur o şimdi, uyanmasın." Hayal meyal hatırladığım bu cümle ve birkaç tıkırtıdan sonra geri kalan hiçbir şeyi hatırlamıyordum.
Takvimler 16 Ekim 2021'i,saatler 18.05'i gösterirken ben o günün gecesinde yüksek dozda gözyaşı kaybetmekten ötürü, daha fazla dayanamayarak uyuyakalmıştım.
Hakkımda hayırlısı olsun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
