SAĞIR KULAĞA AĞLAMAK

3.BÖLÜM: ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR...

3.BÖLÜM: "ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR..." (Part4)

-Bu kalp, yatağında inleyen herhangi bir hastadan daha çok acı çekiyor.*

Tarih: Bugün Günlerden Geçmiş.

Saat: 12: 00

"Acıma âşık oldum ve pişmanlıklarımla yattım. Mutluluk bunları gördü ve belki de bu yüzden bırakıp gitti... Evet, derler ki 'Büyüdüğünde... Büyüdüğünde anlarsın.' Biliyorum ki, her an ölebilirim."

NF - Remember This

Yine de Günay'ın özel hayatına o istemeden dahil olmak, rahatsız olmama sebep olmuştu. Beni dahil etmek isterse, kendisi zaten anlatırdı ki karşımda ki zaten sağlıklı bir şekilde diyalog haline girip tartışabileceğim de değildi. Bu yüzden derin bir nefes alıp soğukkanlılığımı korumaya çalıştım ve sertçe kolumu çekip elinden uzaklaştırdım.

Aslı'yı umursamadan otoparka, arabamın olduğu yere doğru ilerlemeye başladım. Arkamdan Aslı bağırsa da çakan şimşek ve gök gürültüleri sayesinde onu duyamıyordum ki zaten duymak da istemiyordum.

Yürürken bedenimin yorgun düşmeye başladığını hissettim ve arkasından gelen art arda öksürüklerle üşüttüğümü fark ettim; Saatlerdir yağmurun altındaydım. Her yerim ıslanmıştı ve soğuk rüzgar giderek şiddetini arttırmaya devam ediyordu. Eve gidip kendime sıcak bir nane ve limon aromalı yeşil çay yapmalıydım.

Ah, günüm hiç planladığım gibi gitmemişti.

Arabama gittiğimde Günay ile Sevgi'nin arabamın biraz ilerisinde öylece ayakta durup beklediklerini gördüm. Günay, hala kucağında duran kızının yüzünü deri ceketiyle kapatmış ve üstüne giydiği uzun kollu örme kazağı ile yağmurun altında kalakalmıştı.

Onların bu halini gördüğümde duraksamadan edemedim ve yönümü değiştirerek onlara doğru gitmeye başladım. Beni fark eden Günay, kahvelerini bana dikmiş ve kıpırdamadan beni izliyordu; Yorgunluktan göz altları daha çok morarmış, halsizleşmişti. Gözleri öfkeden arınmış, gözleri kahvenin en tatlı tonu olan açık kahveye rengine kendini bırakmıştı.

Tanıdığım ve bildiğim Günay'ı görmek beni gülümsetmiş, yabancılık çektiğim o ortamdan beni uzaklaştırıp hissettiğim tanıdıklıkla gülümsemem yüzümde şekillenmişti. Havanın soğuk olması bile bu duruma engel olamamış, hissettiğim sıcaklıkla içim ısınmış, ona karşı buz tutan yüreğim sıcaktan dolayı erimişti.

"Burada ne arıyorsunuz?" diye sordum ona. Günay ise bana cevap vermeyerek sadece bakmakla yetindi. Onun özel hayatına izinsiz bir giriş yapmış, işleri onun adına daha çok zorlaştırmış olmalıydım. Her ne kadar bu olanlar tamamen tesadüften ibaret olsa da bana kızgın olmalıydı fakat gözlerine baktığımda hissettiğim sakinlik hissiyatı beni daha çok mayıştırıyor, girdiğim karamsar düşüncelerden zihnimin arınmasına sebep oluyordu.

Öfkesini görmüş ve hissetmiştim. Hissettiği duyguları karşı tarafa göstermekten çekinmeyen birisiydi. Bu yüzden benimle aynı fikirde olmadığını anladım fakat bu aklımın daha çok karışmasına sebep oldu çünkü bana bu kadar dikkatli bakıp incelemesine ve hiçbir şekilde benimle konuşmamasına anlam veremiyordum.

Zihnine girmek istedim. Hakkımdaki düşüncelerini merak ettim ve bana karşı hissiyatını sorguladım. Şuan aklından neler geçtiğini bir kitap gibi açmak ve sayfalarını çevirdikçe onu keşfetmek istediğimi fark ettim.