HER GÜN AYNI SAATTE YENİ BÖLÜMLER PARTLAR HALİNDE GÜNCELLENİYOR!
----------------------------------------------------------
ACIDAN DOĞAN ACINASI VARLIKLAR SERİSİ
-SAĞIR KULAĞA AĞLAMAK:
Bir annenin rahmine düşen benlik, öğrendiği gerçekler karşısında...
-Cam bir fanusa kapatılan anılarım, artık kan kusuyorlardı.
Tarih:Geçmişin İzleri.
Saat:18: 20.
Benim odaya girmemle birlikte ikisinin de dikkati dağılmış, Günay yine bana bakmaya devam etmişti. Hiçbir şey demeden Günay'ın önünde, dizlerimin üstünde oturdum ve gazlı beze oksijenli suyu döküp hem kaşının hem de dudağının kanayan yaralarını temizledim ve en son da temiz bir gazlı bezi yapışkanla sarıp temizlediğim yaraların üstünü kapatarak pansumanı bitirdim.
Ben sessizlik içerisinde sadece yaptığım işe odaklanıp Günay'ın canını yakmamaya çalışırken, Günay ise bu süre zarfında, yüzünde hiçbir mimik oynatmayarak yalnızca bana bakıp beni izlemiş ve gözlerinin sürekli üstümde olmasını hissetmemi sağlamıştı. Arada bir refleks haline her baktığımda ise onunla göz göze gelmiş ve gözlerini ilk kaçıran her zaman ben olmuştum.
Kalbim, her geçen saniye daha gürültülü bir şekilde göğüs kafesime hızla çarparken, Günay'ın benim yanımda nasıl bu kadar soğukkanlı bir şekilde duruyor olduğuna bir kere daha hayret etmiştim fakat bu durumdan beni kurtaran şey Sevgi'nin korkakça sarf ettiği cümleleri olmuştu.
"Daha iyi misin babacığım?" Günay gözlerini gözlerimden çekerek kızının endişeli yüzünde birkaç saniye gezdirdikten sonra hiçbir şey demeden sadece alnından öpmüş ve yüzündeki sahte tebessümle onu geçiştirmeyi başarmıştı. Bu sayede Sevgi'de gülümsemiş olsa da ben, Günay'ın bugün sessizlik yemini etmiş olacağından şüphelenmeye başlamıştım.
Çöpe atılacakları ayırıp geri kalan tüm malzemeleri ilk yardım çantasına aldığım gibi koymuş ve Aysen teyzenin gelmesiyle her şeyi ona vermiştim. "Sağ ol kızım," diyerek tekrar yanımızdan ayrılmıştı.
"Çığlık abla bu gece burada kalsana?" diyerek yanıma koşuşturarak geldi Sevgi ve elimden tuttu. Yüzümde nasıl bir ifade oluştuğunu bilemez bir halde Sevgi'ye bakarken, bir anda çakmış olan şimşeğin sesi ile ikimizde irkildik ve Sevgi buna güldü. "Olmaz mı babacığım?" diyerek bu seferde Günay'a döndü Sevgi fakat Günay'ın bugün konuşası yoktu.
Sessizlik içinde geçen süre zarfında hava gittikçe daha da kötüleşmiş ve saatler neredeyse gece yarısını göstermişti. Sevgi ise hala bizden olumlu bir cevap almak için babasına ve bana ısrarla "Lütfen, lütfen..." deyip duruyordu. Buna daha fazla dayanamadım ve gitmeme kararı aldım. Aysen teyze ise cevabımı hiç beklememiş ve çoktan bana bu gecelik müsait olan odalardan birini hazırlamıştı bile. "Bu taraftan, buyurun..." diyerek bize yol gösteren Aysen teyzeyi, Sevgi ile birlikte arkadan takip ediyorduk.
Odanın içerisine girdiğimizde ise turuncu ve gri renklerden oluşan ve hiç de ufak sayılmayacak olan bir oda bizi karşılamıştı. "İyi geceler, efendim..." diyerek bizden izin istedi Aysen teyze ve odadan çıktı.
"Bu gece birlikte uyuyalım mı?" diyerek yatağa atlayıp bana soru soran Sevgi'ye, kafamı olumlu bir şekilde sallayıp hazır olan iki kişilik yatağın battaniyesini açarak, Sevgi'nin içine girmesine izin verdim. Sevgi hemen battaniyenin altına girmiş ve sıcaktan mayışmıştı.
Bu sırada kapı tekrar çalınmış ve Aysen teyze izin isteyerek odaya girmişti. "Günay bey için ilk yardım çantasını getirdim. Lazım olan her şey içinde var. Bu arada Günay beyin odası, hemen sağdan ikinci kapı." Aysen teyzenin elindeki çantayı koltuklardan birisinin üzerine koydum ve ona tekrar "İyi geceler..." dileyip odadan çıkmasını izledim.
Sevgi yorgunluktan dolayı hemen gözlerini kapatmış ve uyumaya başlamışken, onu hiç rahatsız etmek istemeyerek odanın lambasını kapatıp, yatağın benim uyuyacağım tarafındaki çekmecenin üstündeki lambayı açarak, odayı saran karanlığın biraz olsun zayıflamasını sağladım.
Pijamalarımla birlikte evden çıktığım için dolaptan hiç başka kıyafet almayı düşünmedim ve sessizce çantayı da alıp odadan çıktım. Aysen teyzenin tarif ettiği gibi sağdan ikinci kapıyı hafifçe tıklatarak girmek için izin istesem de hiçbir sesin gelmemesi üzerine yavaşça kapıyı aralayıp kafamı içeriye doğru soktum; Siyah ve grilerle dolu olan odanın karanlığı, yatağın iki yanında bulunan çekmecelerin üzerindeki bir lambanın yaydığı ışık sayesinde zayıflamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
