အစမ်းပလေးကြည့်ခြင်း ပြီးဆုံး | ဘာသာပြန်

အပိုင်း(၉၆)

ပန်းချီကားဘောင်ဆိုတာ ဘာမှမဟုတ်တဲ့ အရာတစ်ခုကို ဂန်ဟယ်အာကို စိတ်ကြိုက် ရွေးချယ်ခွင့် မပေးဘဲ ဘာလို့ ဝင်ပါနေရတာလဲ။ သူ ရေးဆွဲထားတဲ့ ပန်းချီကားတွေမရှိရင် ပန်းချီကားဘောင်က သစ်သားဘောင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ရွှေချထားထား၊ စိန်တွေ ကောက်ထည့်ထားထား အသုံးမဝင်တဲ့ စက္ကူပုံးလွတ်ကြီး ဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့် ပန်းချီဆရာကိုယ်တိုင်က ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားတဲ့ အချက်အလက်တွေနဲ့ အရွယ်အစားပါ သတ်မှတ်ထားတဲ့ ပန်းချီကားဘောင်ကို သူ့ စိတ်ကြိုက် အသုံးမပြုနိုင်ဘူးဆိုတာက အဓိပ္ပာယ်မရှိတဲ့ ဟာသဇာတ်ခုံတစ်ခုလိုပင်။

"...ဆရာက ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို အဲ့လို ပြောရတာလဲ?"

ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိခဲ့တဲ့ ဟယ်အာရဲ့ သဘောထားက သိသိသာသာ မှေးမှိန်သွားသည်။ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံတင်မကဘဲ လုံးဝကို ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်သွားပြီး tablet မျက်နှာပြင်ဆီကို ခေါင်းက ဖြည်းဖြည်းချင်း ငုံ့ဆင်းသွားသည်။

အဲ့ အပြုအမူလေးက ထယ်ရင်းအတွက် ထင်းမီးပုံထဲ လောင်စာ လောင်းထည့်လိုက်သလို အုန်းကနဲ ထတောက်သွားသည်။

ခေတ်ရေစီးကြောင်းကို ကိုးကားပြီး ဈေးကြီးတဲ့ ပန်းချီကားဘောင်အပေါ် ခေါင်းမာနေတာက မန်နေဂျာပတ်က publicist ဖြစ်လို့ နားလည်နိုင်ပေမယ့် အင်ဂွန်းကတော့ မဟုတ်ဘူးလေ။ ဟယ်အာ သူ့ကို မိတ်ဆက်ပေးတုန်းက 'ကျွန်တော့်ကို ကူညီပေးတဲ့ ဝေဖန်ရေးဆရာ' လို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် အဲ့ဒါလည်း  မှားနေပုံရသည်။အခုပဲကြည့်ပါလား။ သူက ဟယ်အာမဟုတ်တဲ့ တခြား တစ်ဖက်ကို ဝင်ပါပေးနေသည်လေ။

'တကယ်ကြီး ခွေးမသားပဲ'

အင်ဂွန်းက ဂန်ဟယ်အာ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သလို ကောင်းတဲ့လူ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ပိုတိကျလာသည်။ ထပ်ဆောင်းပြောရရင် တစ်ခါတစ်လေ ဂန်ဟယ်အာကလည်း ထယ်ရင်း ထင်ခဲ့သလောက် သတ္တိရှိတဲ့ ပန်းချီဆရာ မဟုတ်ဘူးပဲ။

သူ ကိုယ်တိုင် ရေးထားတဲ့ ပန်းချီကားရှေ့မှာ သူ့ နာမည်ထွင်းပြီး တစ်ကိုယ်တော်ပြပွဲအကြောင်း ဆွေးနွေးရတဲ့နေရာမှာတောင် သူက ဦးဆောင်သူ မဖြစ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ လေးစားစရာကောင်းအောင် ပြီးမြောက်အောင် ရေးခဲ့တဲ့ ပန်းချီကားကို ဒိုင်းအကာအကွယ်လို ထားပြီးတာတောင် ဟယ်အာက သူ့ကိုယ်သူ အညတရ နောက်လိုက်စစ်သည်တစ်ယောက်လို ပြုမူနေသေးသည်။