Exclusively Yours, Levi

79 Rex I Levi

Nilingon ni Yanyan ang binata. Nakatayo na ito at nakatingin sa kanya. May konting pag-asa na sumisibol. Rex looks so helpless but there is something in his eyes that tells her to stay. And to hear all the things that he needed to say.

Unti-unting naglalakad si Rex palapit sa kanyang kinaroroonan. Lumukso ang pulso niya dahil sa pinaghalong nerbiyos at excitement. Tiningala niya ito pagkatigil ng lalaki sa kanyang harapan.

"Yanyan." he whispered huskily. "I have many things to say but I don't think I can tell them all to you right now. So, how about this?" Yumuko ito at walang babalang inangkin ang kanyang mga labi.

Napapipikit siya at ninamnam ang sandaling iyon. The moment their lips touched, naramdaman ni Yanyan ang lahat ng pangungulila niya sa lalaki sa maraming taong nakalipas. Parang sapat na iyon para malaman niya ang nararamdaman sa kanya nito. Sapat na ang halik na iyon para maintindihan niya ang gusto nitong sabihin.

Hindi niya namalayan ang mga luhang lumalabas sa mga mata niya kahit nakapikit siya. Rex felt those tears. He broke the kiss gently. Bago pa man niya maibukas ang kanyang mga mata ay naramdaman niya ang masusuyong haplos nito sa kanyang pisngi. He is wiping away her tears. "Why are you crying?"

"I-I don't know." she replied. "Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko."

"It's ok." wika ni Rex. Lumabas ang pantay-pantay at mapuputi nitong mga ngipin nang mapangiti ito. "Right now, I don't want you to talk. I want you to listen. And listen very carefully."

Kinuha nito ang kanyang kamay. He led her towarda the couch and let her sit. Pagkuway naupo din ito sa tabi niya. "I love you Yanyan. I always do."

"Kahit nasaktan ako sa pakikipaghiwalay mo sa akin noon ay hindi ko magawang magalit sa iyo. At the back of my mind, I know that you have a valid reason for doing that. Hindi nga lang kasi ako nagkaroon ng pagkakataon na malaman iyon. Ngayong, alam ko na ang lahat ay mas lalong tumindi ang nararamdaman ko sa iyo. The lost years are nothing compared to you. I am sorry for scaring you. I know that I am obsessed with you. I don't know how to manage that."

Mababaw na tumawa ito at saka umiwas ng tingin. "May isang bagay din akong gustong sabihin sa iyo. I am sick Yan. Ah, I mean, I have an OCD and I don't know if I will be cured."

"I know." agaw ni Yanyan sa paglilitanya nito.

Nanlaki ang mga mata nito at hindi makapaniwalang nakatingin sa kanya. "Alam mo na?!"

"Oo. Matagal ko ng alam. Hindi ko lang kasi mabigyan ng pangalan. Nagresearch ako tungkol doon at nalaman ko na maaring meron ka ngang OCD. Isa pa, your mother confirmed it to me."

"You talked with my mother?!"

"Yes. Pero mamaya na natin iyon pag-usapan. Gusto ko lang sabihin na I don't care if you have an OCD. Basta mahal mo ako at mahal din kita. Iyon ang mahalaga. And I can't even imagine you without it. Parang minahal ko na rin ang pagkatao mong iyon. I don't need you to change yourself. Kahit sino ka man, mahal pa ri kita."

Hindi makapaniwala si Rex habang nakatingin sa kanya. Maraming emosyon ang inilalabas ng mga mata nito. Basta ang alam niya ay ang pagmamahal na nakalarawan sa mga mata ng minamahal niyang lalaki. "And now, I am speechless. You love me that much?"

"Yes." Yanyan uttered.

"Mamahalin mo pa rin ako kahit na aalukin kita ulit na kasal?" muli nitong tanong. Para itong bata na humihiling ng candy o kaya ay laruan. "At hindi ka lalayo ulit?"

"Yes and yes. Hinding-hindi na ako matatakot."

He smiled sheepishly. "I love you Yanyan. You are mine now. Hinding-hindi na kita papakawalan pa. Hinding-hindi na rin ako papayag na mawala kang muli sa akin."

"I am exclusively yours Rex. Hinding-hindi na ako mawawala ulit."

Muling yumuko ang binata. Alam na niya ang susunod na gagawin nito. She closed her eyes. And waited in anticipation as Rex's lips are slowly coming closer to hers.

Napaungol siya dahil mabilis na humiwalay ang lalaki. "Bago ko pa makalimutan, kailan kayo nagkausap ng mama?"

She groaned in protest. "Hindi ko na rin matandaan kung kailan iyon. She came to my office and told me a story about you."

"She did that?!"

"Yes. And don't worry. Iyon ang isang nagbigay sa akin ng lakas ng loob para makausap kita. Huwag ka ring mag-alala, wala siyang nabanggit tungkol sa nararamdaman mo sa akin. She let me find that out for myself."

Tumawa lang si Rex at muling inangkin ang mga labi niya. In between their kisses, Yanyan could not erase the smile in her lips, in her heart. Finally, love led her back to his arms. Finally, there is somebody that she can claim as hers exclusively.

*****

Muling nagbalik si Banang sa opisina ni Rex para kausapin ito. Kailangan na niyang bumalik sa field dahil wala na talagang nangyayari sa kanya sa kanyang assignment ngayon. Hindi niya talga gusto ang ginagawa nina Dana. She wants more challenge.

Kahit sinabihan siya ni Vina na may bisista ang boss niya ay itinulak niya pa rin pabukas ang pinto ng silid. "Magandang araw boss P-!"

Nabitin ang kanyang pagbati pagkakita sa boss niya. Nakaupo ito sa couch at may kahalikang babae. Nagulat siya sa kanyang nakita. Biglang naghiwalay ang mga ito at nasilayan niya kung sino ang kasama nito. "Oh hi." Bati niya kay Yanyan. "Sorry." She whispered.

Mabilis siyang tumalikod at nagmamadaling lumabas ng silid.

"Oh, bakit? Tapos ka na bang kausapin si Sir?" tanong ni Vina.

"Yup." She said happily. Masaya siya sa kanyang nakita kanina. "Wala ba kayong sign na 

puwedeng isabit sa door ng opisina ni Boss Pogi?"

"Anong sign yun Miss Banang?"

"Something that sounds 'Don't Disturb'."

"Ay, wala po."

Napangiti na lang si Banang. Hindi nakuha kaagad ni Vina ang kanyang biro. Sana siya rin, mahanap na rin niya ang sarili niyang forever.