NEW SOLDIERS (The Vampire Diaries - The Originals Fan Fiction) (Türkçe)

Bölüm 83

ANGELIQUE FRAZIER

"Josette'in kendini, Magdalena'nın iddia ettiği şekilde yaralayacak bir potansiyeli olduğunu düşünüyor musun?" diye sordu Ida. Küçük, gri duvarlı bir odada karşı karşıya oturmuştuk. On dakika ya olmuştu ya olmamıştı. Dünkü Mahkeme'deki ifadeler ile ilgili sorular soruyordu bana. Ben inanıyor muydum? Ne düşünüyordum? Bunu tahmin edebilir miydim öncesinden?

"Bilemiyorum," dedim. "Ben Josie'nin hiçbir zaman sağlıklı bir psikolojisi olduğunu düşünmedim, açıkçası. Ama bunu yapacak bir potansiyel..? Bilemiyorum, bana her zaman masum davranırdı. Ama şu var ki onunla ilk tanıştığım zaman ile aynı olmadığını biliyorum. Bakışları, hareketleri ve duruşu, her şeyi değişti. Lizzie de, ikizi de yani, Josie'nin kolayca sinirlenip çılgınca şeyler yapabileceği ile ilgili bir şeyler söylemişti öncesinde."

"Hımm," dedi Ida. Bugün saçlarını alçak ve dağınık bir topuz yapmıştı. Kahkülleri, kaşlarının üstünde her hareketi ile sağa sola kayıyordu. Oldukça güzel bir kadındı aslında, yüzü, tarzı, fiziği... Ama aynı derecede korkunçtu da. "Peki, Magdalena ve Josie'nin arası hakkında ne biliyorsun?"

"İkisinin de söylediği gibi, asla iyi anlaşamadılar. Gerçi içten içe Maggie'nin Josie'yi sevmediğini düşünmüyorum, değil. Sonuçta onun da söylediği gibi o büyüttü onları. Ama Lizzie ve Josie asla normal bir Tox olup onlara bağlanamadı. Nolan konusu ana sebep olsa da sürekli atışıyorlardı zaten. İkizlerin kaçışı ile Magdalena'nın başı derde girdiğinde ise bu sadece her şeyin üstüne eklenmiş oldu.

"Ah, evet. Şu kaçış meselesi. O konuda neler biliyorsun? Sence olanlar Josie'yi ya da Magdalena'yı bunu yapmaya itmiş olabilir mi?"

Bir an sustum. Kaçış hakkında ne mi biliyordum? Her şeyi. Nasıl kaçtıklarından nereye kaçtıklarına kadar, kimin yardım ettiği de dahil olmak üzere her şeyi biliyordum. Çünkü ben de onlara yardım etmiştim. Yani en azından Deveraux'ya yardım etmiştim ve o da onlara yardım etmişti. Ama bunu söyleyemezdim, değil mi? Yoksa biliyorlar mıydı? O yüzden mi soruyorlardı? Çaktırmış mıydım yoksa? "Angelique?"

"Pardon, diyeceklerimi toparlamaya çalışıyordum. Benim gözlemlerime göre, Josie kaçmadan önce böyle değildi zaten. Kardeşine daha çok benziyordu. Toxlar ile çok kaynaşmış değildi ama Lizzie gibi onlara karışmamak gibi özel bir isteği de yoktu. Kaçtıktan bir süre sonra tek başına döndüğünde de çok şaşırmadım o yüzden. Ama döndüğünde önceki halinden farklıydı, dediğim gibi. Daha sertti, daha öfkeliydi. Kesinlikle bir Tox olmayı istiyordu ve bunun için her şeyi yapardı." Çaktırmış mıydım? Kaçış kısmını hızlı geçmemden bir şeyleri anlamış olabilir miydi? Gerginliğimi saklamalıydım, kalp atış ritmimi duyabiliyordu ve buradan bile bir sonuca varabilirdi.

"Maggi- Magdalena açısından ise bu olaylar olurken başı sadece dertteydi. Bütün bunlar onun suçu olarak kalmıştı. Bu Josie'yi öldürmek için yeterli bir motivasyon mu bilmiyorum ama... Josie gibi bu kadar çok Tox olmak isteyen birinin her şeyi bu şekilde riske atacağını hiç sanmıyorum."

Ida bana kibarca gülümsedi ve çıkabileceğimi söyledi. Ben de ayağa kalktım ve girdiğim kapıdan dışarı çıktım. Kapının karşısındaki koltukta Kady oturmuş bekliyordu, benden sonra sıra ondaydı. Benim çıktığı görünce kalktı ve kapıya doğru ilerledi, bana bir saniye bile bakmadı.

Kady'nin az önce oturduğu koltuğun yanında ise Midnight dikiliyordu. Üstü bol, bilekleri dar siyah bir eşofman; siyah bol bir kazak giymiş ve siyah saçlarını örmüştü. Sanırım antrenmana gidecekti. Bana doğru geldi ve yaklaşınca elini omzuma koydu. "Bunlara bulaşmamanı tercih ederdim." dedi. Bunu benim için endişelendiğinden mi yoksa ekibin adına leke sürdüğüm için mi söylemişti, pek emin değildim ama sadece kafa sallayıp onaylamak ile yetindim. "Clayton seni arıyor, en son girişteydi. Git onu bir gör, dikkatli ol." dedi ve ardından bir cevap beklemeden bana sırtını döndü. Koridor boyunca yavaş adımlarla ilerlemeye başladı.