My Mafia Boss Husband (Book 1 And 2)

Chapter Forty-One

Chapter Forty-One

'Tyler's Point Of View'

"Mr.Villanueva. Nice seeing you here again" I just Smirked on what he said. What a good pretender tsk.

"What do you want? I know you won't be here for nothing" I definitely asked him.

"You know me to well, Tyler" I am still smirking on his words. I know you to well, so well.

"What do you really want?" I asked again.

"Why don't you just chill up, Tyler. And i don't need anything young man, maybe my son have" I glared at him. I was about to talk when someone called in his phone. What a good timing

"Hello,Son." He greet in the caller. "What?You already get her so easily?" I got stunned on what i heard. Kaye "What a fast move" If look could only kill he's already in the hospital suffering.

"Don't he dare hurt my wife i will going to burn his body" Madiing sabi ko at iniwan siya doon. Mabilis kong hinanap ang sasakyan ko at tinawagan sila Jake at Dave.

"Fvck that asshole!"

'Kaye Anne's Point Of View'

"Ano bang kailangan mo!?Ibalik mo na ako samin" Sigaw ko at sinusubukang tanggalin ang taling nakatali sa kamay at paa ko.

"Ganyan ka ba talaga kaingay?Why don't you just relax and wait your damn husband here!" Sabi nitong lalaking nagbabantay sakin at binato pa malapit sakin yung plastic bottle.

"Kapag yang bote na yan tumama sakin bubugahan kita nang apoy! Baliw ka!" Sigaw ko at sinubukan nanamang tanggalin ang tali sa mga kamay ko. Putek!Ang sakit na nang kamay ko ang higpit nang pagkakatali, nasaan na ba kasi yung lalaking nakahood dapat siya na lang nagbantay sakin kaysa iwanan ako sa baliw na 'to.

"Ang ingay mo!" Akmang kukunin nanaman niya yung isang bote at may plano pa atang ibato talaga sa akin nang bumakas ang pinto at pumasok si kuyang nakahood. Wala na pala siyang hood ngayon.

"Put that down, Tokashi" Utos niya sa lalaking baliw at lumapit sakin.

"Pwede pakitanggal na yung tali sa kamay ko ang masyadong mahigpit" Paki usap ko. Nasasaktan na talaga ako parang sa sobrang higpit mapuputol na ang kamay ko sa braso ko.

Lumapit naman sakin si Kuyang nakahood kanina.

Napahinga naman ako ng maluwag nang tanggalin niya yun sa mabilis na galaw.

"Salamat naman" sabi ko at sinishake pa ang mga kamay ko

Napatingin ako sa kanya nang may ilagay siya na plastic bag sa harap ko na may mga pagkain "Eat" sabi nito bago umalis sa harap ko.

"Di naman ako nagugutom" sabi ko at kinapa ang bulsa ko para hanapin yung cellphone ko. Baka nagaalala na sila Tyler at Emily hindi pa naman ako nakapagsabi nang bigla akong hilain ng lalaking 'to at pinatulog ako.

Wala yung cellphone ko. Napatingin ako sa baliw na lalaki ng may iwagayway ito at yung cellphone ko yun.

"Baliw! Akin na yan" Sabi ko. Hindi naman kasi ako makatayo para agawin yun kasi nakatali yung mga paa ko.

"Kung baliw ako, baliw ka din. Mana mana lang yan" sabi nito na ikinagulo ng pag iisip ko. Nababaliw na talaga 'to.

"Akin na kasi yan!" Sigaw ko at tinanggal ang pagkakatali ng mga paa ko tsaka siya nilapitan.

"Hep!Diyan ka lang,Ate Kaye. Wag kang lalapiit dudurugin ko 'tong cellphone mo" Sabi nito. Aba loko talaga 'tong lalaking 'to!

"Ate mo mukha mo! Mas matanda ka pa ata sakin tsaka ang ganda ko para maging kapatid mo!" Sabi ko at hinablot ang cellphone ko sa kanya kaso ang bwisit tumakbo.

"Lahat ng babae nagkakandarapa sa kagwapuhan ko!" Sabi niya.

"Pake ko naman! Ibigay mo na yang cellphone ko tatawagan ko asawa ko!" Sabi ko. Napatigil naman ako ng biglang mag iba yung mood niya at inilagay ang cellphone ko sa table na malapit sa tabi niya at umalis.

Anyare doon.

"How's your life? Do you find it fun? Are you happy to be with your fake parents for many years?" Napatingin ako sa lalaking nakahood ng makuha ko ang cellphone ko. Seryoso itong nakatingin sa harapan niya habang sinasabi yun.

"Huh?" Naguguluhang sabi ko.

"Do your husband treat you like a queen? Did he taking care at you?" Tanong nanaman niya.

"Oo. Mahal na mahal ako ni Tyler, tsaka bakit naman niya ako sasaktan?" Balik tanong ko. Naguguluhan ako sa sinasabi niya.

"H-how about your parents?" Tanong niya ulit.

"Patay na sila. Pero mahal na mahal nila ako, inaalagaan nila ako ng maayos at pinag aral kahit na hirap na hirap na kami sa buhay noon" sabi ko at umupo malapit sa tabi niya. Diretsyo lang ang tingin nito sa harapan.

"H-how about siblings?" Tanong niya at sa wakas tinignan na niya ako. Hindi ko alam kung bakit ba parang nararamdaman kong ang lungkot niya.

"Wala akong kapatid" sagot ko at ngumiti. "Hirap kasi sa buhay kaya hindi na daw ako susundan nila mama at papa" dugtong ko.

"What if you know you have a siblings?" Napangiti ako sa sinabi niya.

"Syempre masaya, kasi gusto ko talagang mag karoon ng mga kapatid na aalagaan pero alam ko namang malabo na yun" Sabi ko. Parang ang gaan ng loob ko sa kanya hindi ko alam kung bakit.

"What if they are not your true parents?What if you know we are your family? Will you accept us?" Seryosong sabi niya na ikinatawa ko.

"Ano ba yang sinasabi mo?" Natatawang tanong ko. Impossible yung sinasabi niya "Impossible yang sinasabi mo" sabi ko at tinapik siya.

"There's still a possible in this world, lil sis"