My Mafia Boss Husband (Book 1 And 2)

Chapter Three

Chapter Three

'Kaye Anne's Point Of View'

"Mommy Kaye!" Masayang tawag ni Maxine sakin habang papalapit ako sa higaan niya.

"Maxine, how are you? Did your wounds already healed?" I asked to her, she happily nodded at me. "Did you eat your breakfast?" I asked again because its her time to drink her medicines.

"Yes, Mommy Kaye. My foods is so delicious" she said while chuckling that make me pinch her cheeks.

"Good Girl, you need to drink your meds, baby, ok?" I said, she smile at me, i gave her medicines and she drink it.

"Mommy Kaye, why you didn't visit me yesterday? I miss you so much" she said and hug me, i smile at her cuteness, she call me her Mommy Kaye when we become close to each other before, she said she want second mommy and i just let her, and also i love this girl to say no that even tita Melissa, her mother can't say no too because they really love Maxine.

"Sorry, baby, Mommy Kaye is just busy yesterday that's why i forgot to visit you. I'm really sorry Maxine" I apologized at her, she nodded at me so many times and smiled again at me, i kiss her forehead and hug her too.

Bigla naman akong nalungkot, nahihirapan akong iwanan si Maxine lalo na at napamahal na siya sakin, hindi ko na nga kayang magpaalam pano pa kaya ang pag-alis ng wala man lang siyang kaalam alam, kapag nagpaalam ako alam kong magtatampo at masasaktan siya pero kung hindi ko naman sasabihin paniguradong doble doble and tampo na mararamdaman niya at baka hindi lang siya masaktan o malungkot.

Why things is complicated?

Bakit nga ba? Hindi ko din alam, minsan napapaisip na nga lang din ako kung bakit ba kailangan pang humantong sa ganito, kung bakit kailangan pang may masaktan sa bawat desisyon na ginagawa at gagawin natin kahit na tama naman yun. This girl is one of the person i treasure in my life, she's so kind to me, she not like the other kids who will not follow what you say to them kahit na alam nilang yun ang nakakabuti para sa kanila. Ibang iba si Maxine sa mga batang dati kong naalagaan, at a young age she know the best for her, she know how to be polite and how will she respect the people around her.

Sa sobrang bait niya wala ka nang masasabing hindi maganda sa kanya, disiplinang disiplina siya ng parents niya, alagang alaga pa.

Nagpaalam na ako sa kanya na aalis muna ako sandali at babalik mamayang hapon para tignan siya, hindi ko muna sinabi ang tungkol sa pag-alis ko kasi kailangan ko pang hanapan ng timing, iba ang nurse ang nakaassign kay Lola Daisy kaya tinignan ko lang siya panandalian kanina ang kinamusta, mabuti naman at hindi na siya nagkakaroon ng pagkirot sa dibdib at nakakarecover na siya mula sa operation, pero tulad ng ginawa ko kanina hindi ko muna sinabi o binanggit kay Lola ang tungkol sa pag-alis ko dahil hindi pa siya ganun kagaling, baka kasi maatake siya ng sakit sa puso kapag nagkaroon ng emosyonal na pag-uusap sa pagitan namin.

Bumalik muna ako sa Nurse Station, lumapit ako sa lamesa ko at may nakita ako doong isang box ng donuts.

"Kanino naman 'to?" Tanong ko sa sarili ko, tumingin ako sa katabi ko at nakita ko si Jasmine. "Jasmine, is this yours?" I ask at her.

She look at the box of the donuts, "Nope, but someone put that on your table, try to ask Brian" she said, i nod and mouthed 'thank you' before go near to Brian.

"Ahmm, Brian, it's this yours?" I ask, he put his ballpen down and shook his head as a sign of no.

I was about to turn my back but he talk, "Mr.Tyler Villanueva is the one who put that on your table, he ask me where are you but your not here so he said he will just put that box of donuts on your table" he said, i nodded to him. Hawak hawak ko ang box ng donuts na bumalik sa lamesa ko. Para naman kaya saan 'to?

Siguro thanks giving? Dahil kahapon? Siguro yun nga, huminga ako ng malalim at inilagay sa drawer ng lamesa ko ang box ng donuts. Inayos ko ang mga papel na nagkalat sa lamesa ko ng makita ang isang pink small envelope, inopen ko yun at isang sulat galing kung kanino ang nandoon.

To: Kaye

Goodmorning, you didn't reply to my messages yesterday, i waited until night but no reply so i just think you didn't receive it or you didn't read it. By the way, the box of the donuts, it's my thanks giving for helping me out about Kelly, hope you eat it, i bake that, and the box is from our Bakery Shop. Have a good day and again, i hope we can go out if you have time, just a friendly date.

Goodluck to your work, Kaye...

From: Ty.

Para akong naubusan ng hininga habang binabasa ang sulat kamay ni Tyler, nothing changes, i think he still use the same pen in writing. Hindi ko alam kung bakit ang bilis ng tibok ng puso ko pagkatapos kong basahin yun, para akong magkakasakit sa puso, ito nanaman yung pakiramdaman ko noong una na ko siyang makasama sa Mansion ng mga Velasquez, yung pakiramdam na nararamdaman ko tuwing malapit siya sakin.

Sh*t! Kaye calm down your heart, nakamove on ka na, and he is already married and he had Kelly, you should stop this as soon as possible.

Ibinalik ko ang sulat sa pink na envelope at inilagay yun sa drawer kong saan ko nilagay ang Donuts, trabaho dapat ang inaatupag ko, mawawala din 'to, panandalian lang lahat ng ito tulad ng dati kaya dapat ngayon palang kinakalimutan at dinidistansyahan na para hindi na lumala dahil alam ko na ang pakiramdam ng masaktan, nakakabaliw na nasa puntong gusto ko nang mawala sa mundo dahil hindi ko kinaya, kung noon papasuko na ako, pano pa ngayon na? Baka mawala na talaga ako sa sarili ko kapag nagkataon.

Ibinalik ko na ang atensyon ko sa pagtratrabaho at pagtingin sa mga schedule ko ng may maalala ako. Friendly Date? Hindi naman siguro masama yun diba? Nangunot ang noo ko, Self! Umayos ka!

Hindi ko alam kung mukha na ba akong baliw dito dahil siguradong pinagtitinginan ako ng mga kasama ko habang nakakunot ang noo ko. Hindi ko na nanaman makontrol ang sarili ko pagdating sa lalaking yun, hindi ko pwedeng sanayin ang pagiging ganito ko, kailangan ko na bantayan yung puso ko baka hindi ko na lang mamalayan na nakawala nanaman ito sa akin at makuha na naman niya ng ganun kabilis...