Chapter Six
'Kaye Anne's Point Of View'
It's already Ten in the evening, tahimik na ang buong hospital dahil tulog na ang mga pasyente, tulog naman ang mga iba kong kasamahan dito sa nurse station, while me, opening the white folders to check the profiles of the new patients na dumating kaninang ala sais. My duty is until one in the morning so i still have four hours to busy my self in checking everything good.
May parte sa akin na gustong itigil ang ginagawa ko at isipin ang isang taong hindi maalis alis sa sistema ko, pagkatapos namin mag-usap kanina hindi na nasundan yun, and i am not even willing too, nangako ako sa sarili ko na hindi ako bibigay sa kanya, sapat na ang mga sakit na nadanas ko at hindi ko na hahayaang masundan yun, kung hindi siya titigil gusto kong sakyan ang trip niya pero sisiguraduhin kong ako ang mananalo.
Hindi naman ako nag-iisip ng masamang gawain, ang gusto ko lang naman ay layuan niya ako, oo, before i start a new life here in New York inisip kong maghiganti kapag kaya ko na, but then seeing him again for the past years, there is still a part of me that care to him afterall, and also, siguro sapat na ang paglayo ko sa kanya, look now, he have a child and wife, he had a family now, a family who will take care and love him more than i do. I don't care about him anymore, i just want to live peacefully pero ito nanaman siya ang ginugulo ang sistema ko.
I don't love him......anymore.
Oo, umasa ako na sana hanapin niya ako, and he will beg for me to came back, hindi ko na iwasan ang umasa lalo na noong mahal ko pa siya, pero ngayon, i know we will never be together anymore and i already accept it, pero bakit niya pa ba ako nilalapitan? Why do he have to invite me in a simple friendly date? Kung gusto niya akong kaibiganin walang problema sakin yun but the way he act, those word he said to me earlier make everything into mess, complicated.
He want me back? Thats crazy! Hindi niya ba naisip na may anak na siya at asawa? And, where is his wife anyway? Ano bang klaseng babae si Klare at hinahayaan niya ang asawa at anak niyang umalis ng hindi siya kasama, a family should always stick together, ganun kami nila mama at papa noon. And also, why the heck there is still no amswer to my question? Who is really Klare anyway? We have the same features, ang pagkakaiba lang ata namin ay ang buhok, kutis at ugali namin. I am so curious who is she in my life, wala akong natatandaan na may binanggit sakin sila mama at papa na may kapatid ako, and that impossible that she is my cousin, cousin's don't look a like each other and if i have a cousin my mama will tell it me even papa will do.
This is the thing that i don't want to think, kahit na ilang beses kong gusto at huwag isipin kusa siyang papasok sa isipan ko at guguluhin nanaman ako, it is possible to have the same face even you are not related to each other? I don't know. Gusto kong magtanong, gusto kong malaman lahat, pero kanino? My parents died, i don't know who is my relatives-- wait! Clara's parents!
My parents and clara's parents is bestfriends before my parents death. What if i ask them, but how? They are in abroad, and i don't have any communications with them also, si clara na lang ang nakakausap ko sa kanila.
Nasa malalim akong pag-iisip ng biglang may dumaan sa harapan ko, mabilis kong tinignan kung sino yun at halos malagutan ako ng hininga ng mapagtanto kung sino ang dumaan at umupo isa sa mga waiting chair malapit sa nurse station. He looked at me coldly and he looks like irritated.
Mabilis kong iniwas ang paningin ko sa kanya at hinarap ang mga folder na nakaopen. It's already ten in the evening and what is he doing here?! Gosh, Tyler!
Yes, it's Tyler, he still wearing the same office attire that he is wearing early, his hair is messed up and he looks like one of the handsome monster dahil sa walang ekspresyon nito habang nakatingin sa gawi ko. The day he came in my life again, lagi nang sira ang araw at gabi ko. Hindi sa gusto or mahal ko pa siya, is just like he is irritating everyday i saw him, hindi ako tanga, medyo sinasadya na niyang maglandas ulit kami. Ano pa bang gusto niya? Should i beg for me to get away from me para naman matigil na ang kahibangang sinimulan niya?
Dumating ang twelve-thirty and it's time to pack my this up. Mabilis lang ang oras at mag-aala una na at makakauwi na ako para magpahinga, don't get me wrong, i love my work and i am willing to stay here until 8 in the morning pero kung may tao ba namang nakatitig sayo magdamag at parang tutunawin ka, aba! Hindi na, uuwi na lang ako.
Tinignan ko si Tyler, hindi pa ba siya uuwi? Madaling arawa na, hindi ba siya hinahanap ng anak at asawa niya? Tsk! Kung ako ang asawa niya baka pag-umuwi yan ng gantong oras maibato ko sa kanya ang isang kaldero ng mainit na tubig at hindi makakapasok sa bah--- what the heck i am thinking like this?!
Well, wala namang malisya, i just share my thoughts, tsaka 'kung' lang naman as if it will happened? Biglang may gumulo sa isip ko, did we divorced? I mean, it's been years, siguro naman wala nang saysay yung salitang marriage kung alam mong may anak na siya sa iba at may asawa na din--but it is allowed to get married na hindi nadidivorce? Siguro? Tsaka hindi naman kasi kami kinasal sa simbahan, that wedding is too simple, only him and his father is there. And also that just a contract, if i am not wrong?
Ok, i am overthinking, i should stop my self.
It's already 1 in the morning and i am free to go home now, nauna na akong tumayo at hindi na tinignan ang lalaking walang humpay sa pagtingin sa mga kilos ko, bahala siya kung ayaw niyang umuwi, kahit diyan na siya matulog, i don't really mind.
Pero bago pa man ako makapasok sa elevator pababa sa first floor narinig ko ang foot steps niya sa likod ko at mahina niyang pagtawag sakin.
"Kaye"
"What?" Mahina kong tanong, tulog pa kasi ang mga pasyente kaya dapat maging mahinahon ako at baka magising sila kapag bigla akong sumigaw ng walang dahilan. Wala nga ba?
"Ihahatid na kita" hindi yun tanong, kundi utos para sakin, tsk! I don't need his company, i can take care my own self.
"No, thanks. Hindi ko alam kung ano pa bang ginagawa mo dito, bakit ba hindi ka na lang umuwi sa inyo at wag ka nang magpakita sakin?" Mahina ngunit pagalit kong sabi sa kanya, wala akong pake kung masaktan man siya, as if he will, he is heartless, he killed people, he is a mafia boss for fvck sakes!
His expression is still the same, his eyes is cold and his face expression is darkened. Hindi ko malaman kung ano ba talaga ang totoo niyang nararamdaman but the hell i care at him?! We should act like a stranger.
Hindi ko na hinintay pa na makasagot siya, step-in in the elevator and click the first floor without looking at him anymore. Umuwi ako sa condominium na kinaroroon ko na mabigat ang pakiramdam, here i am again, hindi ko nanaman mapigilan na makonsensya sa ginawa ko kanina, alam kong mali, maling-mali na sabihin ko ang mga yun, but i just want him to leave me alone.
I just want him to stop following me wherever i go.....
BINABASA MO ANG
My Mafia Boss Husband (Book 1 And 2)
RandomKaye Anne Velasquez, ang babaeng hindi man kagandahan, hindi man kasing talino ng iba, marunong namang lumaban. Hindi man siya ang tipo ng mga lalaki, hindi man siya mayaman pero may pusong-mamon naman siya para sa mga taong nasa paligid niya.... Pe...