My Mafia Boss Husband (Book 1 And 2)

Chapter Thirty-Eight

Chapter Thirty-Eight

'Kaye Anne's Point Of View'

Dalawang araw na ang lumipas simula ng dumalaw kami sa bahay nila Alyana at simula ng makauwi ako sa bahay ng pamilya ko. Hindi pa din ako makapaniwala na may sarili kaming kwarto ni Klare sa mansion na ito. Dalawang kwarto at pangbabaeng babae ang design ng mga interiors sa loob ng kwarto na may pangalan sa labas ng pinto na K&K Room.

K&K stand for Kristine and Kaye. Kristine is Klare's real name. They'd explained to me what happened before. The Montecarlos, are the family who kept Klare.

Montecarlos daw ang may pakana ng lahat, they want to get me and Klare away from our parents because of what happened to the son of Mr. Montecarlos.

Our parents was sorry because of what happened that 'cause us to live miserabled before. Hindi man naging miserable ang buhay ko noon, pero si Klare? Yes she is.

"Tyler is lucky to have you, and i can say that you are lucky too, to have him." Napalingon ako sa pinto ng kwarto ng marinig ko ang boses ni Klare. Nakatayo siya sa hamba ng pintuan habang nakangiting nakatingin sa akin.

Hindi kami gaano nag uusap pero i can say that we are cool. Palagi ko labg nakakausap ay si Daryl because he want to explain to me everything, yung nangyari sa mansion ng mga Villanueva noon bago ako mawala.

Tipid akong ngumiti sa sinabi niya. Tumayo siya ng tuwid at naglakad palapit sa higaan na nasa tabi ko lang.

"Kaye, can you keep Kelly for me?"

"Huh?" Naguguluhan akong nakatingin sa kanya, hindi nagets ang huli niyang sinabi.

Nagulat ako ng hawakan niya ang kamay ko na nakapatong sa gilid ko.
"I love her, so much. Pero i will never be a good mother, ipapahamak ko lang siya. Noong nalaman kong buntis ako sa kanya... i'm scared, too scared that i want to abort her" Nakatitig lang ako sa kanya habang sinasabi niya ang mga yun sa akin. She can do that? To abort her own child?

"But..... i realized, i can't do it too. Noong ilabas ko siya, sobrang saya ko pero tuwing naiisip ko ang buhay na meron ako at maaari siyang madamay, ang kaya ko na lang gawin ay iwan siya sa hospital na pinagiwanan ko sa kanya. P-para akong sinasaksak ng libo libong kutsilyo n-ng gawin k-ko 'yon" Her tears started to fall down on her cheeks. Ramdam na ramdam ko din ang sakit na dinanas niya dahil bawat katagang sinasabi niya ay sinusundan ng paghikbi at pagpiyok.

Nanlalabo ang paningin ko dahil sa luhang nasa gilid na ng mata ko at handa na din maglaglagan.

"B-Bumalik ako. Binalikan ko s-siya..... pero wala na siya doon. Akala ko hindi ko na siya makikita, sobrang sakit....sobrang sakit malayo sa kanya, she gave meaning to my life, kahit gusto ko na lang mawala. Ilang beses ko hiniling na sana....sana mawala na lang ako." Hindi ko na napigilan ang sarili kong maiyak at mapayakap sa kanya. Tumutulo ang luha naming pareho habang hinahagod ko ang likod niya.

"Noong nalaman ko na kinuha siya ni Tyler. Masaya ako na may halong lungkot at galit, hindi para sa kanya, kundi para sa sarili ko. Kapag nalaman ni Kelly ang ginawa ko, alam kung kamumuhuhian niya ako, alam kung magagalit siya at baka mamatay na ako ay hindi niya pa ako mapatawad"

"Shh. Hindi ganyan si Kelly, magagalit man siya pero may dahilan ka" Pagpapatigil ko sa kanya. "She'll understand you, and don't say that you'll die without asking her forgiveness. Hahayaan mo bang hindi ka niya mapatawad? Marami pang taon para maayos ang lahat, ilang taon pa para bumawi at humingi ng kapatawaran sa kanya. Kelly is a kind and sweet girl, she'll understand you for sure"

Yes. I know that. Bata pa lang siya kaya alam kong mapapatawad siya ng pamangkin ko, kung kami ngang nasa tamang edad na nakaya pang patawarin ang mga magulang namin dahil lahat ng nangyari ay may dahilan, at ang mga dahilan na 'yon ay mahahalaga dahil hindi aabot sa ganito kung hindi.

Hindi na muli siyang nagsalita. Naramdaman ko na lang ulit ang pagyakap niya sa akin at ang mga hikbi niya, marahan kong pinunasan ang pisngi ko habang nakayakap sa kanya at hinagod ang buhok niya na parang batang inaalo para tumigil sa pag iyak.

Habang yakap siya, napalingon naman ako sa pinto at nakita ang lalaking dalawang araw ko ng hindi nakikita. Nakasandal sa gilid habang pinapanood kami. Nakangiti ito at nakacross ang dalawang braso sa harap ng dibdib niya.

Iniwas ko ang tingin ko sa kanya at humiwalay sa yakap ni Klare na ganon din ang ginawa.

Pinunasan niya ang mga luha niya at nakangiting tumingin na sa akin.

"Thank you, Kaye. Sana maging maayos na tayo, i want to play with my twin sister" Sabi nito at sinamaan pa ng tawa. Mahina din akong natawa dahil sa sinabi niya.

"We can. I'm always free." Sabi ko. Tumango siya at tumayo.

Tatalikod na sana siya sa akin pero bigla siyang humarap sa akin.

"Nakalimutan ko palang sabihin, Tyler is here" Sabi ni Klare. Tumango ako at tumayo tsaka tinuro ang likod niya kung nasaan si Tyler.

"He's been watching us" Sabi ko. Napa 'ohh' na lang siya at nilingon ang likod niya. Nginitian siya ni Tyler, ganon din ang ginawa niya bago nagpaalam na bababa muna.

"Sana hinintay mo na lang ako sa baba" Sabi ko ng makaalis na si Klare. Naglakad siya palapit sa akin at walang lingon lingong niyakap ako.

"I can't wait to see you. Two days, Kaye, two days. I miss you" Sabi nito. Hindi mawala wals ang ngiti sa labi ko at niyakap siya pabalik.

"I miss you, too." Sabi ko pabalik dahil 'yon naman ang totoo. Umangat ang ulo niya at mabilis na nilapit ang labi sa ulo ko at hinalikan ako doon.

"Can you....let me take you on a date, Wifey?" Tanong nito na ikinabilis ng pagtibok ng puso ko. Marahan akong tumango sa sinabi niya.

It's time for me to open my heart again, but i can open it....only for me....just him...